هپاتیت چیست؟

هپاتیت که از نظر لغوی به معنای التهاب کبد است میتواند بر اثر عوامل مختلف از جمله بسیاری از داروها، ویروسهای مختلف، بیماریهای خود ایمنی و بیماریهای ژنتیکی پدید آید. هپاتیت C نوعی بیماری کبدی است که بر اثر عفونت با ویروس هپاتیت C رخ میدهد.

ویروس هپاتیت C در سلولهای کبدی زندگی میکند و موجب التهاب کبد (هپاتیت) میشود. این ویروس همچنین میتواند موجب آسیبهای دائمی کبد مثل سیروز (تنبلی کبد)، سرطان کبد و نارسایی کبد شود.

بسیاری از بیماران تا زمانی که دچار آسیب کبدی شوند، از بیماری خود بیاطلاع هستند. این امر ممکن است چندین سال پس از آلوده شدن فرد به ویروس هپاتیت C رخ دهد.

بلافاصله پس از اینکه فردی به ویروس هپاتیت C آلوده شود، وارد مرحله کوتاه مدت و ابتدایی (فاز حاد) بیماری میشود.در بعضی افراد پس از این مرحله ویروس هپاتیت به طور دائمی از بدن پاک شده و هرگز مشکل کبدی پدید نمیآید ولی حدود 85 درصد افرادی که به این ویروس مبتلا میشوند وارد فاز پیشرفته و طولانی مدت بیماری (هپاتیت C مزمن) میشوند.

بر اساس تخمین سازمان بهداشت جهانی 170 میلیون ناقل هپاتیت C در جهان وجود دارد و سالانه بیش از یک میلیون مورد مرگ بر اثر هپاتیت اتفاق میافتد.

در سال 1379 در زندانهای کشور اپیدمی هپاتیت C در حدود 20 درصد بود که با توزیع سرنگ یکبار مصرف در بین زندانیان و تغییر اعتیاد آنها از تزریقی به خوراکی، این بیماری کاهش یافت به گونهای که در سال 84 حدود 5 درصد از معتادان تزریقی به هپاتیت C مبتلا بودهاند. در حال حاضر حدود 200 هزار بیمار هپاتیت C در ایران شناسایی شدهاند.