سزارین جراحی دشواری است. در این روش برای خارج کردن جنین باید دیواره شکم، عضلات زیر آن و دیواره رحم برش داده شود پس زنانی که به روش سزارین کودک خود را به دنیا می آورند، به مراقبت بیشتری نیاز دارند. این مراقبت ها از لحظه خروج از اتاق عمل آغاز می شود.بیمار بعد از جراحی باید به بخش انتقال داده شود. مدت کوتاهی بعد از عمل، بیمار باید با کمک یک نفر به آرامی از بستر خارج شود.روز دوم بعد سزارین بدون کمک می تواند قدم بزند.
تقریبا همه بیماران سوند ادراری دارند. بعد از خروج سوند ممکن است اولین دفع ادرار با سوزش همراه باشد که طبیعی است ولی ناتوانی در ادرار کردن بعد از خروج سوند به بررسی نیاز دارد.بعد از انجام سزارین رحم انقباض های متناوب پیدا می کند. این به دلیل برگشت تدریجی عضلات رحمی به قبل از بارداری است. انقباض ها با خروج خون همراه است و می تواند تا ۴۰ روز ادامه یابد.دفع لخته های بزرگ و خونریزی شدید و ترشحات بدبو همراه تب، غیرعادی است و باید بررسی شود.محل زخم در بیمارستان کنترل می شود. بعد از آن نیز بیمار باید هر روز محل برش سزارین را بررسی کند. هرگونه قرمزی و خروج ترشحات غیرعادی است. بخیه ها نیز روز چهارم بعد جراحی کشیده می شود. اگر بیمار چاق باشد یا نگرانی در مورد باز شدن زخم وجود داشته باشد تا روز هفتم می توان کشیدن بخیه ها را به تاخیر انداخت.روز سوم بعد از عمل بیمار می تواند سرپایی استحمام کند.شیر دادن به نوزاد از همان ساعت های آغاز بعد از تولد کودک شروع می شود.محل زخم باید پاک، تمیز و خشک باشد. خانم های چاق باید دقت بیشتری داشته باشند.در صورتی که مادر مشکل خاصی از نظر عفونت، احتباس ادراری و مشکلات گوارشی نداشته باشد، روز سوم بعد از عمل ترخیص می شود.فعالیت فیزیکی شدید و برقراری رابطه زناشویی معمولا ۶-۴ هفته پس از جراحی سزارین ممنوع است.سنگین ترین جسمی که مادر می تواند بلند کند، نوزادش است.تب، اتساع شکم، ترشحات بدبوی واژینال، لخته های خونی شدید، مشکل در دفع مدفوع و ادرار، درد شکم غیرعادی، وجود خون در ادرار یا سوزش ادراری و ترشحات غیرعادی از محل زخم و قرمزی اطراف مواردی هستند که حتما به پیگیری نیاز دارند.برای پاکیزه نگه داشتن لباس های زیر باید از استفاده تامپون واژینال (پدهایی که داخل واژن قرار می گیرند) خودداری شود. خانم هایی که تازه سزارین کرده اند، می توانند فقط از پدهای بهداشتی استفاده کنند.