جشنواره «شیواراتری» یکی از جشن‌های هندوها است که نزدیک بهار انجام می‌شود و در آن مردان مقدس هندی با رنگی کردن بدن خود یا مالیدن خاکستر به بدن و صورت و حتا کشیدن ماری‌جوانا به عبادت می‌پردازند.شاید پررنگ ترین جنبه آداب و رسوم هندویی چرخه (سیکل) سالیانه جشن ها و فستیوال های دینی باشد. در حقیقت، هندوئیسم را به عنوان دین جشن، روزه و اعیاد برشمرده اند، چون روزه گرفتن، شب زنده داری و جشن گرفتن از اجزای اصلی جشن های اعیاد هندویی هستند. فستیوال ها نیز، مانند زیارت، جنبه خانگی، منطقه ای و سرتاسری دارند. وقتی فهرست فستیوال های روستاهای واقع در یک منطقه خاص را با یکدیگر مقایسه کنیم غالبا تنها معدودی فستیوال هستند که در همه روستاها مشترک می باشند. تعداد فستیوال هایی که در کل سرزمین هند برگزار می شوند باید از چندهزار جشن متجاوز باشد.
ماه «فاگون» (فوریه- مارس) نیز حاوی دو فستیوال عمده است: یکی «ماها شیواراتری»، شب بزرگ شیوا و دیگری فستیوال «هولی» که جشن پر سر و صدای بهاره است. حتی در مورد این جشن های عمده سرتاسری نیز درباره نحوه برگزاری، اساطیر مربوط و گاهی خدای مرتبط با هر جشن نیز تفاوت های منطقه ای چشم گیری وجود دارند. هر چند این نحوه پرداختن به فستیوال های هندویی بسیار مختصر و مفید بوده و فرصت آن نبود تا وصف کاملی از هیچ کدام از آن ها به دست داده شود، لیکن این امر نباید بدان معنا گرفته شود که اهمیت فستیوال های مزبور ناچیز و کم است. آن ها موجب حیات و سرزندگی حیات هندویی می شوند؛ آن ها باعث تجدید سالیانه ارزش های دینی می شوند و غالبا فرصتی را برای جشن و شادمانی عظیم فراهم می آورند.
شیوا (سانسکریت: शिव به معنی نیک‌اختر یا فرخ‌پی) یکی از بلندپایه ترین ایزدان آئین هندو است. شیوا خدای آفریننده، نگهدار آسمان و زمین، نابودکننده اهریمنان، بخشاینده گناهان و بسیارکننده روزیست.