عشقهای نابالغ

[sahar1]

[sahar1]

این روزها بسیاری از رابطه ها مجازی شده! گویی ما جسارت دیدار با حقیقت را از دست داده ایم!

به گزارش آکاایران قبض های آن چنانی تلفن های دختران و پسران جوان سرزمین من گواه ارتباط مجازی آن هاست! جوانی که مدام از وضع جامعه اش می نالد تا در هیاهوی گلایه ها این حقیقت را فراموش کند که از رویارویی با حقیقت عشق می هراسد!

مردی که هر روز روی کاغذهای رنگارنگ و یا در پناه گوشی تلفن، عشقش را به همسرش ابراز می کند، اما حتی رنگ چشم همسرش را هم نمی داند! چرا که هر بار که کنار همسرش نشسته به جای دیدن چشمان او به تماشای صفحه حوادث روزنامه ها مشغول شده غافل از آن که عظیم ترین حادثه کاینات در کنار اوست!

ما فقط از عشق حرف می زنیم! اما حرفی عاشقانه نمی زنیم! چرا که هنوز عشق را تجربه نکرده ایم. بسیاری از مدعیان عشق ورزی در سرزمین من هنوز ظرفیت دیدار عشق را برای لحظه ای هم ندارند و ایشان تمامی نیازهای شان را عشق تفسیر کرده اند.

بسیاری از ما عاشقان از پایه فارغ، لحظات با هم بودن مان را به تماشای فیلم های سینمایی و سریال های تلویزیونی می گذرانیم. ما حتی حاضریم به جای تماشای چهره شریک زندگی مان، به تماشای چهره شرک بنشینیم!

تنها لحظات حقیقی بسیار از ما عاشقان پرمدعا، لحظه های جنگ و جدل و دعواهای کودکانه است.

آری! کسی که هنوز به بلوغ نرسیده، عشقش هم تملکی کودکانه بیش نیست. در بسیاری از روابطی که به اشتباه رابطه عاشقانه نامیده شده اند هر یک از طرفین در تلاش برای تملک دیگری است. آن ها روز و شب شان حول محور این پرسش های نابالغانه می گذرد: کجا بودی؟! با کی بودی؟! چرا تلفنت رو جواب ندادی؟! چرا تلفنت رو دیر جواب دادی؟! چرا در رو دیر باز کردی؟! و …

و به جای آن که دیگری را در حریم امن خویش میهمان کنند مدام به حریم خصوصی دیگران تجاوز می کنند.