آتش و آب و آبرو با همهر سه گشتند در سفر همراه

عهد کردند هر یکى گم شدبا نشانى ز خود شود پیدا

گفت آتش : به هر کجا دود استمیتوان یافتن مرا آنجا

آب گفتا : نشان من پیداستهر کجا باغ هست و سبزه بیا

آبرو رفت و گوشه اى بگرفتگریه سر داد گریه اى جانکاه

آتش آن حال دید و حیران شدآب در لرزه شد ز سر تا پا

گفتش آتش که گریه ى تو ز چیست ؟آب گفتا : بگو نشانه چو ما

آبرو لحظه اى به خویش آمددیدگان پاک کرد و کرد نگاه

گفت: محکم مرا نگه داریدگر شوم گُم نمیشوم پیدا

رهی معیری