اما بازهم ایران بود که به داد سودان و مردم جنگ‌زده و قحطی‌زده‌اش می‌رسید. پس از صدور حکم تعقیب بین‌المللی عمرالبشیر، ایران اولین کشوری بود که در مقابل آن موضع گرفت و آن را محکوم کرد. رهبر انقلاب، در تیرماه 1390 که
در برابر محور آمریکایی-صهیونیستی، بار دیگر بر حمایت ایران از حکومت اسلامی، دولت و ملت سودان در مبارزه بر حفظ تمامیت ارضی خود تاکید و جناح‌های سیاسی سودان را به هشیاری و اتحاد دعوت کردند.
احمدی نژاد رئیس جمهور سابق در مهرماه 1390 پس از پایان سفرش به نیویورک مستقیما به خارطوم رفت و بر استحکام روابط ایران و سودان، به ویژه مقاومت در برابر صهیونیست‌ها پای فشرد.
علاوه بر حمایت‌های دیپلماتیک، که در زمانه عسرت عمر البشیر و تلاش برای انزوای جهانی این کشور انجام گرفت، ایران نقش مهمی در دادن کمک‌های فنی، مشاوره‌ای و لجستیک در حوزه نظامی به سودان داشته است. به علاوه، با امضای توافقنامه‌هایی ایران در زمینه کمک به ارتقای کشاورزی و بهداشت در سودان کمک‌های شایان توجهی را به این کشور تعهد کرد.
در سال 1390 بانک توسعه صادرات ایران یک خط اعتباری 200 میلیون دلاری برای تسهیل صادرات به سودان تخصیص داد. مضاف بر این که ایران از سال 1389 ساخت دست کم 6 تصفیه‌خانه آب با اهداف بشردوستانه را در شهرهای مختلف سودان آغاز کرد و تحویل داد. گفتنی است که پیش از این‌ها، «علی سعید لو»، معاون وقت رییس جمهور، در اردیبهشت 1391، در راس یک هیات اقتصادی 48 نفره، به سودان رفت و ضمن امضای قراردادهای اقتصادی گسترده، چندین پروژه اقتصادی انجام گرفته توسط ایران را افتتاح کرد.
اما اواسط سپتامبر گذشته، دولت سودان طی تصمیمی عجیب و بدون مقدمه، تعطیلی مراکز فرهنگی جمهوری اسلامی در سودان را به بهانه تبلیغ مذهب شیعه، اعلام کرد. «علی کرتی» وزیر خارجه سودان، به رایزن فرهنگی و کارکنان ایرانی این مراکز 72 ساعت فرصت داد که این کشور را ترک کنند.
عمرالبشیر، در مصاحبه با الشرق الاوسط در فردای شروع حملات (مقارن با دیدار دوباره‌اش از عربستان در عرض چند ماه) گفت:
«مداخله نظامی در یمن امری واجب بود که دیگر نباید در آن تأخیر می‌شد خصوصا اینکه امیدهایی وجود داشت که طرح «ابتکار خلیجی» را برخی‌ها که باید به آن توجه می‌کردند، توجه کنند، اما متاسفانه این اتفاق نیفتاد و حوثی‌های به نقشه‌های خود تا رسیدن به عدن ادامه دادند و این روند ، گزینه دیگری در برابر دیگران به جز مداخله نظامی باقی نگذاشت.
جیبوتی کجایی؟!
قطع روابط جیبوتی با ایران هم به خودی خود مانند یک لطیفه است؛ کشوری 800 هزار نفری که ایران حتی نمایندگی دیپلماتیک هم در آن نداشته و از طریق سفیر آکرودیته ایران در اریتره روابط با جیبوتی هماهنگ می‌شد. کشوری در همسایگی سومالی در شاخ آفریقا که 50 درصد مردم آن زیر خط فقر زندگی می‌کنند و تقریبا منابعی ندارند و درآمدشان از کشاورزی و ترانزیت از خلیج عدن می‌گذرد.
پس از انتشار خبر قطع روابط جیبوتی با ایران، شایعاتی مبنی بر موقعیت استراتژیک جیبوتی و مشکل‌ساز شدن آن برای ایران منتشر شد که البته هیچ‌یک صحت ندارد و بدلیل بین‌المللی بودن آبراهه باب‌المندب (که اکنون نیز در کنترل نیروهای ارتش و انصارالله یمن قرار دارد) جیبوتی هیچ اخلالی در عبور و مرور این آبراهه نمی‌تواند ایجاد کند.
نقشه ساختمان پارلمان جیبوتی؛ پارلمان سومالی همسایه جیبوتی در کشور همسایه، یعنی کنیا تشکیل می‌شد؛ باید دید نمایندگان جیبوتی پیش از ساخت این ساختمان در کجا گرد هم می‌آمدند
اقدام مشهور ایران هم ساخت پارلمان برای این کشور بود که در سال 1381 به تصویب رسید و در دولت احمدی‌نژاد با مشارکت دو شرکت خصوصی ساخته و تکمیل شد. علی لاریجانی که برای افتتاح این ساختمان به جیبوتی رفته بود «ساختمان جدید مجلس ملی جیبوتی را نماد دوستی پایدار جمهوری اسلامی ایران و جیبوتی است.» کمک‌های هلال احمر ایران به مردم فقیر جیبوتی هم رسیده است.
رئیس مجلس در مراسم افتتاح ساختمان پارلمان جیبوتی؛ اهدایی ایران
کومور یا قمر نام جزایری ذره‌بینی در جنوب شرقی آفریقا در اقیانوس هند است... البته در نقشه زیر ما موقعیت این جزایر را برای شما برجسته کرده‌ایم. هرچه باشد، خیلی‌ها در سال‌های گذشته کومور را جزو اکتشافات ایران می‌دانستند!
مجمع الجزایر کومور
کومور از چهار جزیره تشکیل شده است که بوسیله فعالیت‌های آتش‌فشانی بوجود آمده‌اند. مردمان این جزایر فقط با کمک‌های بین‌المللی روزگار می‌گذرانند دولت این کشور هم به مدد همین کمک‌ها سرپاست. 99 درصد جمعیت 790 تا 800 هزار نفری آن مسلمان هستند. ایران در سال‌های گذشته حضور چشمگیری در این جزایر داشته و هلال احمر و کمیته امداد ایران کمک‌های قابل توجهی در زمینه اشتغالزایی و تأمین مواد غذایی برای مردم گرسنه آن عرضه داشتند.
اوضاع کومور همانند جیبوتی و سومالی و سودان، آنقدر بحرانی هست که می‌توان حدس زد به وعده کمک‌هایی از طرف سعودی‌ها، حرمت سال‌ها امدادرسانی و پذیرایی ایران از این جزیره را نگه نداشته و آن را ارزان معامله کرده‌اند.
البته همانطور که سازمان هلال احمر در مورد سومالی هم رسما اعلام کرد، کمک‌های ایران که تا به امروز هم به رسم انسان‌دوستی و برای این ملت‌های مسلمانِ در رنج بوده، ادامه خواهد یافت؛ مگر اینکه با کارشکنی دولت‌های وام‌دار آنان مواجه شود.
حالا باید دید عربستان سعودی درگیر جنگ با یمن که آخرین دلارهای صندوق ذخیره ارزی‌اش را هم با بمب و موشک خرج کودکان و مردم یمن می‌کند، چگونه از پس این کشورهای قحطی‌زده، جنگ‌زده و فقرای آن بر می‌آید؛ حکومتی که خودش نتوانسته فقرای عربستان در مناطق شرقی و دور از پایتخت را سر و سامان دهد و چندهزار شاهزاده سعودی در حال بلعیدن تمام ثروت عربستان هستند.
می‌خواستیم در انتها سخن رهبر انقلاب را یادآور شویم که در حادثه میکونوس و ائتلافی مشابه که آلمان با کشورهای اروپایی برای قطع رابطه با ایران تشکیل داده بود و «
خواستند به ملت ایران سیلی بزنند اما سیلی سخت‌تری خوردند» و با ذلت و التماس به کشور بازگشتند؛ اما با این تفاسیر گفته شده، این کشورها سال‌هاست که از فقر و جنگ و قحطی سیلی می‌خورند و سیلی‌زدن به ضعیفان در قاموس ایرانیان جایی ندارد.
