آسودگی دیگران ، بخشی از آرامش و رفاه ماست. حکیم ارد بزرگآگاه ، بر داشته های خود بیناست. حکیم ارد بزرگآگاهی ، آرمان را نزدیک می کند و از دوباره روی ، بازمان می دارد. حکیم ارد بزرگآموزگاری ، دلدادگی است، چنین جایگاهی، هیچگاه به دست بدان مباد. حکیم ارد بزرگآموزگاری که با واژه "تشویق" و کارکرد آن ، آشنا نیست ، به راستی بی سواد و خام است. حکیم ارد بزرگآنانی که همیشه در آرامش هستند ، لاابالی ترین آدم هایند. حکیم ارد بزرگآنکه ایراد می گیرد و راه درست را نشان نمی دهد ، یاوه گویی بیش نیست. حکیم ارد بزرگآنکه به خرد توانا شد ، ترس برایش بازی بیش نیست. حکیم ارد بزرگآنکه پرسشهای پراکنده ، در وادی های گوناگون را همزمان می پرسد ، تنها می خواهد زمان و نیروی استاد را تباه کند. حکیم ارد بزرگآنکه زیبایی خرد را ندید ، گرفتار زیبایی آدمیان شد و بدین گونه ، از هر چه داشت ، تهی گشت. حکیم ارد بزرگ