گفتگو با خردمندان و دانشوران ، پاداشی کمیاب است. حکیم ارد بزرگ مردم آدم های صبور و یا ساکت را با ادب می نامند ، حال آنکه خموشی و صبوری ، سنجشی درست برای با ادب دانستن نیست. حکیم ارد بزرگ مهم نیست که دیگران ما را باور کنند ، مهم آن است که خود ، خویشتن خویش را باور کنیم. حکیم ارد بزرگ می گویند ، رسیدن به آرامش آرمان است ، باید گفت آرامش همانند تختگاه نوک کوه است ، آیا کوهنورد همیشه بر آن خواهد ماند ؟ بیشتر زمان زندگی او در کوهپایه و دامنه می گذرد ، به امید رسیدن به آرامشی اندک و دوباره نهیب دل و دلدادگی به فرازی دیگر. حکیم ارد بزرگناراستی ها ، پیشاپیش رو به مرگ و نیستی اند ، مگر آنکه ما آنها را در اندیشه و روان خویش ، زنده نگاه داریم . حکیم ارد بزرگنقاد ، با بی ادبی ، زحمات و دستاوردهای خویش را ، بر باد می دهد. حکیم ارد بزرگ نقادی و ارزیابی به معنای تحقیر نمودن و نابود ساختن انرژی دیگران نیست. حکیم ارد بزرگنقد بی کینه دیگران بر کار ما ، پاداشی است ، که ارزش آن را باید دانست. حکیم ارد بزرگنقد کننده ایی که نکات درست و مثبت را نمی بیند ، و مدام از زشتی ها و اشتباهات دیگران سخن می گوید ، حرافی بیش نیست. حکیم ارد بزرگنقد کننده دانا ، نگاهی سیاه و یا سپید ندارد ، او توامان درستی و نادرستی هر کاری را می بیند و از هر دوی آنها سخن می گوید. حکیم ارد بزرگ