آمدی دیوانه ام کردی و رفتی بی وفا
با غمت هم خانه ام کردی و رفتی بی وفا
مثل شمعی بودی و با یاد خود ای نازنین
تا ابد پروانه ام کردی و رفتی بی وفا
—
هرگز نشد بیای پیشم بگیری دستای منو
بدونی من عاشقتم گوش کنی حرفای منو
تو بی وفا بودی ولی اونی که برات میمرد منم
تا زنده ام دوست دارم اینم کلام آخرم
—
ای رفته به قهر , وعده های تو چه شد؟
مهر تو کجا رفت و وفای تو چه شد؟
این تیرگی آخر ز کجا روی آورد؟
ای آیینه رخسار صفای تو چه شد؟
—
دوست خوبه، نه بی وفا
زندگی خوبه، نه بی صفا
عشق خوبه، نه بی معشوق
من خوبم، نه بی تو!