عشق ، تنها با از خودگذشتگی ارزش می یابد. حکیم ارد بزرگ
عشق ، در خود ستایش و بزرگداشت بهمراه دارد. حکیم ارد بزرگ
عشق ، همان کشش آهنربایی درون ماست ، که آدمی را ناخودآگاه، بسوی دوست داشتنی ترین چیز می کشاند. حکیم ارد بزرگ
عشق ، همچون توفان ، سرزمین غبار گرفته وجود را پاک می کند و انگیزه رشد و باروری ، روزافزون می گردد. حکیم ارد بزرگ
عشق از آدمی دلاوری پیروز می سازد، نه گوشه گیری غمگین و پریشان. حکیم ارد بزرگ
عشق بخشش می آورد، بخشیدن از همه چیز و مهمتر از همه، زمان را که با ارزشترین داشته ماست. حکیم ارد بزرگ
عشق به آن اندازه ارزشمند است که برای آن، بهایی نمی توان گذاشت. حکیم ارد بزرگ
عشق نباید آدمی را به گوشه نشینی وادار کند ، این شیفتگی باید توان پرتاب انسان ، به سوی آرمان های راستین را داشته باشد. حکیم ارد بزرگ
عشق و شیفتگی ، مهر و مهربانی نهفته در درون ما را ، بیدار و جاری میسازد. حکیم ارد بزرگ