داروی گناه از منظر امام علی
از جای خود برخیز و به بوستان ایمانبرووچون وارد شدیمقداری ازریشه درخت نیتو دانه های پشیمانیو قدری از برگ
تدبیرو تخم ورعو میوهفهمو اندازه ای از شاخه هاییقین
و مغزاخلاص و پوستاجتهادو مقداری از ساقه هایانابهو پادزهرتواضع را گرفته ،همه راباحواس جمع با دلی متوجه وفهمی سرشاربا انگشتانتصدیقوکف توفیق میان طشتتحقیق میریزی و بااشکچشمانت شستشومیدهی وآنگاه آنهارامیان دیگامیدریخته به آتشاشتیاقمی جوشانی
آنقدر تا مواد زائد ورسوبش جدا شود تا عصاره وخامهحکمت
به دست بیاید سپس آنرا گرفتهدر بشقابتسلیم و رضاریخته و باد نفخ ونسیم استغفار برآن می دمیتا پیشتر از آنکه فاسد گردد خنک گردد و این شربت گوارا است .
آنگاه در جایی که آدمی نباشد و جز خدا کسی تو را نبیند می نوشی ایناست دوای درد گناه که بزرگترین درد و بیماری انسانهای عالم است
