جــفـا از ســـر گرفتــی یــاد میـدار نکـردی آن چه گفتـی یاد میدار
نگـفتــی تا قیــامت با تو جـــفتم کــنون با جور جفتــی یاد میدار
مــرا بیــدار در شب ‌های تاریـــک رهــا کردی و خفتــی یاد میدار
به گوش خصم می‌گفتی سخن‌ها مـرا دیــدی نهفتــی یاد میدار
نگفتی خار باشــم پیــش دشـمن چو گــل با او شکفتی یاد میدار
گرفتــم دامــنت از من کشــیدی چنیــن کردی و رفـتی یاد میدار
همی‌گویم عتــابی من به نرمـــی تو مـی‌گویی به زفتی یاد میدار
فتـــادی بارها ، دســتت گرفتـــم دگـربـاره نیـــفتــی یاد میدار
روانــت شــاد بادا شــمس تبــریز دلـم بـردی و رفتــی یاد میدار