غزلی تازه بگو تا که شرابی بخوریم
پیش از آنکه زفلک تیر شهابی بخوریم
تو بیا با غزلی این دل بیچاره بسوز
از دل سوخته ام بوی کبابی بخوریم
بزنیم بوسه ی مستانه لبِ لعلِ نگار
مثل آن لحظه که از خمره شرابی بخوریم
زلف آشفته ی خود را گره‌ای چند بزن
تاکه در زلف ِ تو آویخته تابی بخوریم
ندهد دور فلک برمن و تو یک فرصت
تا بخود آمده و جرعه ی آبی بخوریم
چرخ ِ گردون چو مجالت ندهد برگردی
بنشین باده به آهنگ ِ ربابی بخوریم
کاربر برتر مـاه
