بی شک الفست احد، ازو جوی مدد□
وز شخص احد به ظاهر آمد احمد در ارض محمد شد و محمود آمد
اذ قال الله: قل هو الله احد
□
جانا من و تو نمونه‌ی پرگاریم
سر گر چه دو کرده‌ایم یک تن داریم بر نقطه روانیم کنون چون پرگار
در آخر کار سر بهم باز آریم □
در درویشی هیچ کم و بیش مدان
یک موی تو در تصرف خویش مدان و آنرا که بود روی به دنیا و به دین
در دوزخ یا بهشت درویش مدان
از هر چه نه از بهر تو کردم توبه
ور بی تو غمی خوردم از آن غم توبه و آن نیز که بعد ازین برای تو کنم
گر بهتر از آن توان از آن هم توبه
کاربر برتر مـاه
