کاشانه ی من ویران ..... بشکسته پر و عريان آشفته سر و مغموم ..... افسرده دل و گريان با سوز دو صد فرياد ..... فرياد دو صد حرمان درمان ِ شب دردم ..... درد ِ دل بيداران

 عشق و نفسم مرده ..... در بسترِ ِ تب خيزم بيدادِ شب ، افسرده ..... اين پيکرِ ِ ناچيزم روزم همه سر گشته ..... در شام ِغم انگيزم لبخند ، فرو مرده ..... در اشک ِشب آويزم تا پا به سرم کوبی ..... با خنده ی مستانه بدبخت من ِ شاعر ..... خوشبخت تو ديوانه