نگار من فقط تویی، تو بهترین بهانه ام در این قمار...





نگار من فقط تویی، تو بهترین بهانه ام
در این قمار عاشقی، نگو که دل نداده ام

در ازدحام بی کسی، نبوده دل پیِ کسی
من از دیار بی کسی، به کوی تو رسیده ام

تو کوه صبر من شدی، یه تکیه گاه مطمئن
هُمای عشق و عاشقی، نشسته روی شانه ام

تو اولین کلام من، برای شعر دفترم
بخوان تمام این غزل،به صد قصیده باخته ام

برای همنفس شدن، نفس هدر نمی دهم
ببین چگونه از همه، به نام تو بریده ام