کلمات
بعضى...
دیر به زبان مى آیند.
من یاد گرفته ام
چنین مواقعى با چشمهایم
سخن بگویم.
زندگى ... گاهى
چیزى غیر از خودِ زندگى ست.
همیشه دلم خواسته
همیشه دلم خواسته بدانم
لحظه‌های تو
بی من
چطور می‌گذرد ؟
وقتی نگاهت می‌افتد به برگ
به شاخه
به پوست درخت
وقتی بوی پرتقال می‌پیچد
وقتی باران تنها تو را خیس میکند
وقتی با صدایی برمی‌گردی پشت سرت نیستم
وقتی آفتاب تنها بر تو می‌تابد
نه عشق من !
همان آفتاب مرا هم گرم میکند
من هم همین‌طور !
زندگی سرد بود اما عشق
می توانست کارگر باشد!
می توان قطب را جهنم کرد
پای دل در میان اگر باشد..!
با تو خورشید ترین ماه جهانم ! نفسم.
دوباره بازکن ،پنجره نگاهت را به کوچه ی دلم
تا باز ،زبان بازکند
چهچه بلبل و قناریم...
بهار میرسد میدانم
اگر نبودم ...
به سرمزارم در خالی گلدان دلت باشد که بکاریم
یک عمر
در حسرت نگاهت مانده ام
منتظرم ...
منتظر ...
در حسرت هوایت نازنین - بهار -نکاریم !!!
با تو خورشید ترین ماه جهانم ! نفسم.
مهربانی؛
دل می خواهد؛
دیوار، بهانه است ...
با تو خورشید ترین ماه جهانم ! نفسم.
لمس دستان تو
آرزوی دوری نیست
حالا كه
هر روز
قلبت را
لمس می كنم ...
با تو خورشید ترین ماه جهانم ! نفسم.
نمیدانم چه بَر سَرِ من و این خیابان ها آمده ؟!
که هر جایی میخواهم برومبه کوچه ی خاطراتمان میرسد
با تو خورشید ترین ماه جهانم ! نفسم.
در حال حاضر 1 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 1 مهمان ها)
کاربرانی که این تاپیک را مشاهده کرده اند: 0
مجوز های ارسال و ویرایش
