یک مسافت هزار مایلی نیز با «قدم اول» شروع می شود،
مهم آن است که چگونه آغازگری باشیم.
انسان در مسیر زندگی و تجربه خویش،
با فراز و نشیب ها، فرصت ها و تهدیدها
و انتخاب ها و گرایش هایی روبه رو و ناگزیر است.
حاکم مطلق همه این التهاب ها و انتخاب ها،
سه چیز است که عبارتند از
ایمان و باورمندی به هدف.
اراده و حرکت.
نگرش مثبت
با تو خورشید ترین ماه جهانم ! نفسم.
دهه شصت یعنی:
یعنی شیفت صبح مدرسه آخر حال و شیفت بعد از ظهر ضدحال
یعنی عشق زنگ ورزش و با زیرشلواری مدرسه رفتن
یعنی بخاری نفتی و مکافات روشن کردنش
یعنی از این تمبر کوچیکا بسته ای ۱۰تا تک تومن
یعنی بوی نارنگی و سیب قاچ شده توی کیف
یعنی بستنی خوردن و تکرار “بستنیش خوشمزه تره مامان !”
یعنی ویدئو قاچاقی کرایه کردن و یواشکی دیدن
یعنی صف طولانی شیر، از اون شیشه ای ها که خامه اولشو با انگشت پاک می کردیم!
یعنی ته کلاس بچه تنبلا، ردیف جلو خرخونا
یعنی صدآفرین، هزار آفرین، کارت تلاش
یعنی زنگای اول ریاضی، زنگای آخر انشا و تعلیمات مدنی
یعنی از این بستنی توپیا که شکل زی زی گولو بود
یعنی مشق شب نوشتن فقط با دوتا مداد: سیاه و قرمز
یعنی تلویزیون سیاه و سفید که فقط دوتا کانال می گیره
یعنی بوی رب گوجه همسایه توی حیاط، لواشک پهن کرده تو سینی و سفره رو پشت بوم
یعنی کلاسی ۴۵نفر هر نیمکت سه نفر
یعنی میکرو، سگا، آتاری کرایه کردن ساعتی ۲۰تومن
یعنی دوست داشتن، دوست داشته شدن، صفا، صمیمیت، عشق …
با تو خورشید ترین ماه جهانم ! نفسم.
شب آرامی بود
می روم در ایوان ، تا بپرسم از خود ،
زندگی یعنی چه !؟
با تو خورشید ترین ماه جهانم ! نفسم.
عزیزی میگفت جای گیاهِ بامبو را که عوض کنی دیگر رشد نمیکند؛
پژمرده میشود.
میدانی چرا؟
چون ریشه اش را همانجا، جا میگذارد...
دلِ آدمیزاد که دیگر کمتر از گیاه نیست جانم...
گاهی ریشه اش جا میماند در
دلی؛
لبخندی...
با تو خورشید ترین ماه جهانم ! نفسم.
در حال حاضر 1 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 1 مهمان ها)
کاربرانی که این تاپیک را مشاهده کرده اند: 0
مجوز های ارسال و ویرایش
