محققان میگویند مواد شیمیایی موجود در خمیردندانها منجر به بروز احتمالی سرطان دهان و سینه، بیماریهای قلبی و عصبی، سوزش دهان، آسیب به لثه و آلودگی محیطی میشود.
دکتر توبی تالبوت، متخصص و عضو انجمن جراحان، در همین رابطه به پژوهش پرداخته است. دکتر تالبوت پس از ۳۵ سال فعالیت در این حرفه میگوید خمیردندانهایی که در قفسه فروشگاهها یافت میشود نه تنها خاصیت درمانی نداشته بلکه محصول صنایع شیمیایی است.
برخی از تولیدکنندگان این شعار را میدهند که محصول آنها انتخاب اول دندانپزشکان است. اما ریشه شعار آنها در این است که آن تولیدکنندگان محصولات خود را به صورت رایگان به تمام دندانپزشکان در کشور ارسال میکنند.»
پاککنندهای که دهان را زخم میکند
سولفات لاریل سدیم sls مهمترین نگرانی است. این ماده در ۸۵ درصد خمیردندانها استفاده شده و خاصیت مرطوبکنندگی دارد (مادهای که باعث میشود خمیردندان راحتتر پخش شود). این ماده اجازه میدهد روغن نعناع که برای طعم دهی استفاده شده با آب در داخل محصول ترکیب شود. اگر سولفات لاریل سدیم نباشید، این مواد در داخل محصول جدا میشوند.
مشکل اصلی سولفات لاریل سدیم این است که فضای خالی بین سلولهای مخاطیِ پوست در دهان را باز کرده و امکان ورود مواد سمی و سرطانزا را مهیا میسازد. این مواد از منابع دیگر، مانند انواع دخانیات، هم میتوانند نفوذ کنند.
«مخاطی دهانی یکی از حساسترین بافتهای بدن ماست و سولفات لاریل سدیم هم یک پاککنندهی قوی است.» این پاککنندهی قوی میتواند موجب سوزش و ساییدگی در داخل دهان شود و زخمهای بدی در داخل دهان بر جای گذارد. اگر زخمهای دهانی و آفت دارید اولین کار حذف خمیر دندان است.
مواد سفیدکننده دندان به لثه ما آسیب میزند
«در مواد سفیدکننده از پروکساید و هیدروژن برای سفید کردن دندانها استفاده میشود. از نظر علمی، این مواد به بافتهای نرم آسیب میزند. پروکساید و هیدروژن به غشاء مخاطی در دهان آسیب زده و به سلولهای سطحی لثه صدمه وارد میکند.»
با توجه به کیفیت ساخت تمامی خمیردندانها در بازار نامتمرکز این محصول، اغلب آنها نمیتوانند به خوبی دندان را سفید کنند.
ذرههای کوچک پلاستیکی در خمیردندان
مهرههای بسیار ریز در برخی از خمیردندانها آنقدر کوچک هستند که شما حتی با استفاده از میکروسکوپ نیز قادر به دیدن آنها نخواهید بود. این ذرات با خاصیت سایشی خود، لکهها را از روی دندان شما پاک میکنند.
اما آنها از طریق مراکز آبدرمانی ما به سامانههای آبرسانی وارد شدهاند، و در زنجیرهی غذایی جای دارند. این مهرههای میکروسکوپی در بدن صدف خوراکى، صدف دوکپهاى، خرچنگ دریایى و ماهی در دریای شمال، اقیانوس آرام و اقیانوس اطلس یافت میشوند. تاثیر آنها مانند همان کیسههای حامل پلاستیکی است که به سمت دریا سرازیر شده و اکوسیستم را به هم میزنند.