اسمش را میگذاریم : دوست مجازی اما آن سو یک آدم حقیقی نشسته است . . .
خصوصیاتش را که نمیتواند مخفی کند . . .
وقتی دلتنگی هایش را مینویسد وقت میگذارد برایم . . .
وقت میگذارم برایش . . . نگرانش میشوم . . . دلتنگش میشوم . . .
وقتی در صحبت هایم ،‌ به عنوان دوست یاد میشود . . .
مطمئن میشوم که حقیقی است ، هر چند کنار هم نباشیم . . .