نگاه مرد مسافر به روی میز افتاد: «چه سیب های قشنگی! حیات، نشئهٔ تنهایی ست.» و میزبان پرسید: «قشنگ یعنی چه؟» ــ «قشنگ یعنی تعبیر عاشقانهٔ اشکال و عشق، تنها عشق، تو را به گرمی یک سیب میکند مأنوس. و عشق، تنها عشق، مرا به وسعت اندوه زندگیها برد، مرا رساند به امکان یک پرنده شدن.» ــ «و نوشداروی اندوه؟» ــ «صدای خالص اکسیر می دهد این نوش
روزنه ای به رنگ روزنه‌ای به رنگ در شب تردید من ، برگ نگاه ! می روی با موج خاموشی کجا؟ ریشه ام از هوشیاری خورده آب: من کجا، خاک فراموشی کجا. دور بود از سبزه زار رنگ ها زورق بستر فراز موج خواب. پرتویی آیینه را لبریز کرد: طرح من آلوده شد با آفتاب. اندهی خم شد فراز شط نور: چشم من در آب می بیند مرا. سایه ترسی به ره لغزید و رفت. جویباری خواب می بیند مرا. در نسیم لغزشی رفتم به راه، راه، نقش پای من از یاد برد. سرگذشت من به لب ها ره نیافت
روزی خواهم آمد و پیامی خواهم آورد… خواهم آمد گل یاسی به گدا خواهم داد زن زیبای جذامی را گوشواری دیگر خواهم بخشید کور را خواهم گفتم : چه تماشا دارد باغ … هر چه دشنام از لب خواهم برچید هر چه دیوار از جا خواهم برکند رهزنان را خواهم گفت : کاروانی آمد بارش لبخند ابر را پاره خواهم کرد من گره خواهم زد چشمان را با خورشید ، دل ها را با عشق ،سایه ها را با آب ،شاخه ها را با باد و به هم خواهم پیوست،خواب کودک را با زمزمه زنجره ها بادبادک ها به هوا خواهم...
مل کبریت کشیدن در باد زندگی دشوار است من خلاف جهت آب شنا کردن را، مثل یک معجزه باور دارم. آخرین دانه کبریتم را می‌کشم در این باد هر چه بادا باد
درها به طنين هاي تو وا کردم
هر تکه را جايي افکندم
پر کردم هستي ز نگاه
بر لب مردابي
پاره ي لبخند تو بر روي لجن ديدم
رفتم به نماز
در بن خاري ، ياد تو پنهان بود
برچيدم ، پاشيدم به جهان
بر سيم درختان زدم آهنگ ز خود روييدن ، و به خود گستردن
و شياريدم شب يک دست نيايش
افشاندم دانه ي راز
و شکستم آويز فريب
و دويدم تا هيچ
و دويدم تاچهره ي مرگ
تا هسته ي هوش
و فتادم بر صخره ي درد
از شبنم ديدار تو تر شد انگشتم ، لرزيدم
وزشي مي رفت از دامنه اي ، گامي همره او رفتم
ته تاريکي ، تکه خورشيدي ديدم
خوردم ، و زخود رفتم ، و رها بودم
کنار تو تنهاتر شده ام
از تو تا اوج تو ، زندگي من گسترده است
از من تا من ، تو گسترده اي
با تو برخوردم ، به راز پرستش پيوستم
از تو به راه افتادم ، به جلوه ي رنج رسيدم
و با اين همه اي شفاف
و با اين همه اي شگرف
مرا راهي از تو به در نيست
زمين باران را صدا مي زند
من تو را
زندگي جيره مختصريست
مثل يك فنجان چای
و كنارش عشق است
مثل يک حبه قند
زندگی را با عشق
نوش جان بايد كرد
دلم گرفته
دلم عجيب گرفته است
و هيچ چيز
نه اين دقايق خوشبو ، که روي شاخه ي نارنج مي شود خاموش
نه اين صداقت حرفي ، که در سکوت ميان دو برگ اين گل شب بوست
نه هيچ چيز مرا ازهجوم خالي اطراف نمي رهاند
و فکر مي کنم
که اين ترنم موزون حزن تا به ابد
شنيده خواهد شد .
قشنگ یعنی چه؟
قشنگ یعنی تعبیر عاشقانه اشکال
و عشق ، تنها عشق
ترا به گرمی یک سیب می کند مانوس.
و عشق ، تنها عشق
مرا به وسعت اندوه زندگی ها برد ،
مرا رساند به امکان یک پرنده شدن.
"سهراب سپهری / گزیده‌ای از شعر: مسافر"
تو مرا ياد کني يا نکني
باورت گر بشود ، گر نشود
حرفي نيست
اما
نفسم مي گيرد
در هوايي که نفس هاي تو نيست !
در حال حاضر 1 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 1 مهمان ها)
کاربرانی که این تاپیک را مشاهده کرده اند: 0
مجوز های ارسال و ویرایش
پاسخ با نقل قول