گـــــــــــــــــذار
به دل قصه اگر با ما بیا وُ خود به تنها گو..
گریزانم ز هر جمع و دلیل آن به تن ها گو..!
زمُشکین نافه یِ آهو، غزالی تا غـــــزل با ما،
به "دشتِ" صبحدم اما ز چین و از خُتَن ها گو..
نه در حیلت نه بر مکرم بسی اندیشه آمد کم،
به درگاهت پناه آرم گریز از انجمـــن ها گو..
وطن این تن اگر اما، تویی در ما و هم با ما،
مدارا می کن و قدری ز ساز و تن تنن ها گو..
بیا ای نازنین دلدار به گلزارت منم چون خار،
کمی با خوار خود تنها ز بوی گُل سخن ها گو..
زمینم بایر اَر دایر به خیشِ خویش از ظاهر ،
که در معنا ترا جویم ز گِل تا نسترن ها گو...
اگر از لاله می گویی وَ یا آلاله می بویی،
ز بوی سوسن و نرگس اقاقی یاسمن ها گو..
به کوی تو بلاجویم زمینِ نینــــــــــــــوا جویم،
ز هفتاد و دو عاشق آن جدا سر از بدن ها گو..
یکی افتاده می بیزد سری افتاده می خیزد،
هوای تو به دل دارد،نشان از سر زدن ها گو ..
بیا تاریخ بنگاریم نه درخواب و که بیداریم،
ز سهراب و ز تهمینه زجنگ رستمن ها گو...
دل پر غصه ای دارم ز نادانی که می بارم،
بفرما خود رهی بهرِ امان از بد دهن ها گو..
گریبانِ که را گیرم که خود جهلی فراگیرم،!
بیا از سینه چاکانِ چو شیر اما لَبَن ها گو..!
ردا قواره می پوشد سرشک فواره می نوشد ،
حیا درخویش پنهان و پدیــــــدار اهرمن ها گو..
عمودِ دین نه که این است،نمازم نی به آیین است،!
به یکتاییِ "یک" سوگند گُــــذار از این شمن ها گو..
الا ای دلبر و دلدار مخواه تو بیش ازینم خوار،
که شد در بندت "ابراهیم" ؛
زِ بنـــــــــــــــــــــــ ـــــد و ،
از رَسَــــــــــــــــــــن ها ،
گُـــــــــــــــــــــــ ـــــــــــــــــــــــــ ــــو..........
خرداد نود و شش