زن که باشي همه ديوانگي هاي عالم را بلدي؛
ميتواني زير لب ترانه بخواني و آشپزي کني...
ميتواني جلوي آينه موهايت را شانه کني و حس کني نگاهش را..
ميتواني ساعتها به اميد گره خوردن شالش دور گردنش ببافي و در هر رج بوسه بکاري
براي روزهاي مبادا که کنارش نيستي...
زن که باشي بايد صبور باشي،مدارا کني ،و با همه ي بغضت لبخند بزني...
زن که باشي...هزار بار هم که بگويد:دوستت دارد!!!
بازهم خواهي بپرسي:دوستم داري؟؟؟و ته دلت هميشه خواهد لرزيد...