احمدشاملو

[!__Miss__!]

نگذار دیگران نام تو را بدانند همین زلال چشمانت

برای پچ پچ هزار ساله آنان کافیست...


شاملو

[!__Miss__!]

به تو گفتم:

گنجشک کوچک من باش

تا در بهار تو من

درختی پر شکوفه شوم ...

احمد شاملو

[!__Miss__!]

تنها هنگامی که خاطره ات را می بوسم

درمی یابم دیری است که مرده ام

چرا که لبان خود را از پیشانی خاطره ی تو سردتر می یابم
از پیشانی خاطره ی تو

ای یار

ای شاخه ی جدامانده ی من

احمد شاملو

[!__Miss__!]

نخست دیر زمانی در او نگریستم چندان که چون نظر از وی گرفتم

در پیرامون من

همه چیز به هیئت او در آمده بود

آنگاه دانستم

که دیگر مرا از او

گریزی نیست
احمد شاملو

[!__Miss__!]

در این بن بست

دهانت را می بویند

مبادا گفته باشی که دوستت می دارم

دلت را می بویند

روزگار غریبی است ، نازنین

و عشق را ، کنار تیرک راه بند

تازیانه میزنند

و عشق را در پستوی خانه نهان باید کرد ...

احمد شاملو

[!__Miss__!]

در فراسوی مرزهای تنت
تو را دوست می دارم.

آینه ها و شب پره های مشتاق را به من بده
روشنی و شراب را
آسمان بلند و کمان گشاده پل
پرنده ها و قوس قزح را
به من بده
و راه آخرین را
در پرده ای که می زنی مکرر کن.

در فراسوی مرزهای تنم
تو را دوست می دارم.

در آن دور دست بعید
که رسالت اندامها پایان می پذیرد
و شعله و شور تپشها و خواهشها به تمامی
فرو می نشیند
و هر معنا قالب لفظ را وا می گذارد
چنان چون روحی
که جسد را در پایان سفر
تا به هجوم کرکسهای پایانش وانهد...

در فراسوهای عشق
تو را دوست می دارم
در فراسوهاس پرده و رنگ...

در فراسوهای پیکرهایمان
با من وعده دیداری بده...

[!__Miss__!]

ما در ظلمتیم
بدان خاطر که کسی به عشق ما نسوخت
ما تنهاییم

چرا که هرگز کسی ما را به جانب خود نخواند
عشق‌های معصوم ، بی‌کار و بی انگیزه‌اند
و دوست داشتن

از سفرهای دراز تهی‌دست باز می‌گردد
دیگر
امید درودی نیست
امید نوازشی نیست

احمد شاملو