رودخانہ حركت مےكند،
در راه بہ درختے زيبا برمےخورد،
از زيبايے درخت لذت مےبرد،
آنرا تحسين مےكند و دوباره بہ راهش ادامہ مےدهد.
رودخانہ بہ درخت نمےچسبد، زيرا در اينصورت، ‌حركتش متوقف مےگردد.

بہ كوهے زيبا مےرسد، بہ خاطر لذتِ گذر از چنين كوه زيبايے سپاسگزارے مےكند و بہ راهش ادامہ مےدهد.
رودخانہ همينطور بہ راهش ادامہ مےدهد...

مشكل انسان اين است كہ وقتے
درختے زيبا مےبيند، دوست دارد خانہ اش را همانجا بسازد و آنجا زندگے كند.

بہ هيچ چيز نچسبيد و وابستہ نشويد،
نہ اينكہ از زندگے لذت نبريد.
در واقع با چسبيدن و وابستہ شدن،
نمےتوانيد لذتے ببريد.
لذت واقعے
از عدم وابستگے ناشے مےشود.