زندگي قبل تو با من بد بود
سرد و خسته بين مردم بودم
من به هر كسي رسيدم غم داشت
من هميشه عشق دوم بودم
يه نفر قبل من اينجا بوده
كه من از خاطره هاش ترسيدم
اين گناه من نبوده كه تو رو
يه كمي ديرتر از اون ديدم
تو با من باش و يه كاري كن بره
فكرش از دنياي ديوونه ي من
بذار اين خونه بهم حسي بده
كه بشه صداش كنم خونه ي من
توي عكسي كه ازش جا مونده
خيره ميشم ودلم ميلرزه
چي تو اين نگاه غمگين ديدي
كه به خنده هاي من مي ارزه؟!
تو نميتوني براي من يكي
به غريبگي مردم باشي
حق بده من سخت ميگيرم به تو
آخه سخته عشق دوم باشي
اگه چند سال زودتر ميديديمت
از گذشته ات ديگه وحشتي نبود
اولين عشق تو ميشدم اگه
اگه اين زمان لعنتي نبود
تو با من كاري كن بره فكرش از دنياي ديوونه ي من
بذار اين خونه بهم حسي بده كه بشه صداش كنم خونه ي من.....
کاربر برتر مـاه
