دوبیتی های زیبا

[~ Nazanin ~]

نمـــــی دونــم دلم دیوانهٔ کیست

کجــــــا آواره و در خـــــانهٔ کیست

نمـــــی دونم دل ســــر گشتهٔ مو

اسیــــــر نرگس مستـــانهٔ کیست

[~ Nazanin ~]

بهـــار آیو به صحــــرا و در و دشت

جــوانی هم بهاری بود و بگذشت

ســـر قبـــــر جـــــــوانان لاله رویه

دمـی که گلرخان آیند به گلگشت

[~ Nazanin ~]

سیاهی دو چشمونت مرا کشت

درازی دو زلفــــــــونت مرا کشت

به قتلم حاجت تیرو کمان نیست

خــــم ابرو و مــژگونت مرا کشت

[~ Nazanin ~]

عــــزیزا کــــاسهٔ چشمم سرایت

میـــون هـر دو چشمم جای پایت

از آن ترســــم که غافل پا نهی تو

نشنیـــد خـــار مـــــژگانم به پایت

[~ Nazanin ~]

ز دست دیــده و دل هـــر دو فریاد

کــــه هر چه دیده بیند دل کند یاد

بســـازم خنجــری نیشش ز فولاد

زنــــم بر دیـــده تا دل گــــردد آزاد

[~ Nazanin ~]

دلم بـــی وصل ته شادی مبیناد

ز درد و مــــــــحنت آزادی مبیناد

خـــــراب آباد دل بـــــی مقدم تو

الهــــی هــــرگز آبـــــادی مبیناد

[~ Nazanin ~]

یکــــی درد و یکـــی درمون پسندد

یکـــی وصل و یکی هجرون پسندد

من از درمان و درد و وصل و هجرون

پسنـــدم آنچـــه را جـــانون پسندد

[~ Nazanin ~]

غـــم عشقت بیــــابان پرورم کرد

فـــراقت مـــــرغ بی‌بال و پرم کرد

به مو گفتی صبــوری کن صبوری

صبـوری طرفه خاکی بر سرم کرد

[~ Nazanin ~]

مــــــرا نه سر نه سامان آفریدند

پریشــــــونم پریشـــــون آفریدند

پریشـــون خاطران رفتند در خاک

مرا از خــــاک ایشــــــون آفریدند

[~ Nazanin ~]

خوشـــا آنانکــه سودای ته دیرند

که ســر پیوسته در پای ته دیرند

به دل دیـــرم تمنـــــــای کسانی

کــــه انـــدر دل تمنـــای ته دیرند