حرف را میشود از حنجره بلعید و نگفت وای اگر چشم بخواند غم نا پیدا را..

[!!yalda!!]

برسان باده که غم روی نمود ای ساقی

این شبیخون بلا باز چه بود ای ساقی.

تشنه ی خون زمینست فلک،وین مه نو
کهنه داسیست که بس کشته درود ای ساقی