کودک ۵ ساله‌ی شما دوره‌ای که به راحتی از کوره در می‌رود را پشت سر گذاشته اما به هر حال بطور کامل فرمانبردار نیست. در واقع او درخواست شما برای آمدن سر میز شام را نمی‌پذیرد، همچنین درخواست شما برای جمع کردن جوراب هایش و یا جمع کردن دستمال کاغذی روی زمین.
پس چه اتفاقی افتاده؟ با تعجب از خود می پرسید: آیا من جایی خطا کرده ام؟ آیا کودک من با من لج بازی می کند ؟
باور داشته باشید یا نه شما دارید راه درست را می روید. برای یک کودک در دوره پیش دبستانی آزمون کردن انتظارات و نصیحت های والدین طبیعی است. در این سن لج بازی راهی است برای قاطع کردن خود.
مقالات بیشتر در زمینه لجبازی را در سایت ما بخوانید:
بر خلاف کودکان بزرگتر، کودک پیش دبستانی شما چیزی را که دوست ندارد انجام نمی‌دهد. گاهی تظاهر می کند که نشنیده یا به آرامی و یا سختی پاسخ می دهد. مثلاً می پرسد مادر منظورت اینه که من امروز جوراب ها را جمع کنم ؟
در مقابله با لجبازی چه کاری می توانید انجام دهید ؟
کودک خود را درک کنید زمانی که به کودک پیش دبستانی خود می گویید که برای ناهار بیاید و او غر می‌زند او را مجبور نکنید که به هر صورت باید بیاید. سعی کنید خود را جای او بگذارید. وی را در آغوش بگیرید و به او بگویید که می دانم که رها کردن گپ با دوستان سخت است اما غذا آماده است.
در واقع سعی کنید که به او نشان دهید که شما طرف دعوا نیستید، بلکه با او هم عقیده هستید. سعی کنید که عصبانی نشوید.مهربان باشید، اما در عین حال محکم، تا کودک قاطعیت را از خود شما بیاموزد.
محدودیت های را تعیین کنید.
کودکان پیش دبستانی خواهان و نیازمند محدودیت هستند بنابراین محدودیت ها را تعیین کنید و مطمئن شوید که کودک شما آنها را می شناسد. این را تکرار کنید: “ما در اتاق حال غذا نمی خوریم و زمانی که تو را صدا می کنم باید در اولین فرصت حضور داشته باشی”.
اگر کودک شما در پیروی از قوانین مشکل دارد روی راه حل ها تمرکز کنید. در مورد موقعیت های مختلف صحبت کنید و سعی کنید لجبازی کودک خود را بیابید. شاید او در حال خوردن اسنکها خارج از آشپزخانه است زیرا می داند که شما با خوردن اسنک ها پیش از شام مخالف هستید. در این حالت نیاز دارد که بدانند اسنک های سالم مثل میوه‌ها و پنیر ها مشکلی ندارند.
ممکن است که هر روز هنگام پوشیدن لباس با شما دعوا کنند زیرا در مدرسه احساس خوبی ندارد؛ برای مثال معلم جدیدش را دوست ندارد، یا در مورد رفتار همکلاسی خود اذیت می شود. زمانی که متوجه شود شما قصد دارید مشکل را حل کنید به احتمال زیاد نگرش خود را تعدیل خواهد کرد.
رفتار خوب را تقویت کنید.
اگرچه ممکن است هنگامی که کودک، شما را با لجبازی خود برانگیخته می کند شما عصبانی شوید اما بهتر است که زبان خود را نگه دارید، “هنگامی که یک کودک بدرفتاری می کنند در واقع ترسیده است” این گفته نویسنده کتاب انضباط مثبت جین نلسن می گوید. وی می‌گوید: “درست در جایی که سعی داریم رفتار کودک خود را بهتر کنیم در واقع باعث شدیم که آنها احساس بدی پیدا کنند”؛ در واقع تلاش کردن زیاد و تذکر زیاد ممکن است نتیجه عکس بدهد.
به جای این کارها سعی کنید رفتار مناسب کودک خود را پیدا کنید و او را تشویق به ادامه آن رفتار کنید، به یاد داشته باشید تربیت کودک پیش دبستان به معنای کنترل او نیست بلکه به معنای آموزش اوست برای کنترل خودش.
تنبیه کردن ممکن است مانع رفتار شود اما تنها به خاطر این که باعث ترسیدن شده است. برای کودک ۵ ساله شما بهترین چیز همان کاری است که دوست دارد انجام دهد، زیرا این کار باعث می شود که روز او ساخته شود و احساس خوبی داشته باشد.
همواره به کودک خود نشان دهید که یک قانون را نقض کرده است و در نتیجه ی نقض این قانون پیامدهایی را خواهد داشت. سعی کنید منطقی باشید تا تنبیه گر، برای مثال بگویید “اگر با توپ فوتبال در خانه بازی کنی ما مجبوریم توپ را در گاراژ مخفی کنیم تا به تو ندهیم”.
از روش وقفه، به صورت مثبت استفاده کنید.
زمانی که کودک شما آماده عصبانی شدن و تحریک پذیری است به او کمک کنید که آرام شود. بیشتر از آنکه از تمرین وقفه تنبیه گرانه استفاده کنید مانند “برو تو اتاقت”، او را تشویق کنید که روی مبل جایی که میخواهد دراز بکشد یا به گوشه‌ای از اتاق که مورد علاقه اش است برود.
ممکن است کودک شما بخواهد که یک مکان استراحت را برای خود طراحی کند: یک بالش بزرگ و یک پتوی نرم و مقدار زیادی کتابهای مورد علاقه اش. زمانی که او نمی پذیرد که برود، به پیشنهاد دهید که شما نیز با او می آیید تا با هم کتاب بخوانید.
کودک پیش دبستانی خود را قوی تر کنید.
سعی کنید فرصت هایی را برای کودک ۵ ساله خود فراهم کنید تا مقداری از استقلال مورد علاقه خود را شروع کند. به جای اینکه هر روز بعد از مدرسه از او بخواهید که تکالیفش را انجام دهداجازه دهید که آن را هر زمانی که خودش میخواهد و درست بعد از شام انجام دهد، اگر برنامه شما نیز با آن مطابق است. از او بپرسید ببینید که آیا دوست دارد کمی مغزیجات در کنار شامش بخورد و آیا دوست دارد که یک فیلم و بازی کامپیوتر در آخر هفته انجام دهد.
روش دیگر برای اینکه به کودک خود کمک کنید که احساس کنترل بیشتری کند این است که به او بگویید چه کاری می تواند انجام دهد به جای اینکه به او بگویید چه کاری نمی تواند انجام دهد. به جای گفتن “با آن توپ در خانه بازی نکن، بگویید چرا به حیات نمی روی و تمرین نمی کنی؟
کودک شما به اندازه کافی بزرگ شده که توضیحات شما را بفهمد، بنابراین خوب است که به او بگویید و توضیح دهید که چرا توپ بازی کردن در خانه مناسب نیست و چرا مهم است که سبزیجات بخورد تا تنقلات.
موردهای را که می‌توانید در آنها دخالت کنید مشخص کنید:
اگر کودک شما ترجیح می دهد که آن لباس خال‌دار را به جای لباس راه راه بپوشد چه اشکالی دارد؟ اگر می خواهد یک شکلات صبحانه را بخورد به جای مربا های مختلف، چه صدمه ای به او می زند ؟ بنابراین بهتر است تمرکز خود را روی موقعیت‌های دیگر بگذارید؛ مانند زمانی که در یک گودال گل بازی می کند و یا در خیابان می دود.
مصالحه کردن.
از شرایطی که ممکن است منجر به رفتارهای لجبازی کودک شما شود خودداری کنید، برای مثال چقدر واقع‌بینانه است که از کودک ۵ ساله انتظار داشته باشیم که در اداره آرام بنشیند؟ یا اگر یک عروسک باربی جدید دارد که دوست ندارد آن را با دیگری سهیم شود قبل از آنکه دختر خاله به خانه بیاید آن عروسک را قایم کنید.
اگر در یک موقعیت حساس قرار گرفتیم سعی کنید حواستان به کودک خود باشد. “نمی‌توانی گربه عمه سارا را بغل کنی اما می توانی ظرف غذای او را پر کنی”. ممکن است این روش همیشه جواب ندهد اما تلاش خوبی است برای آرام کردن کودک.
سن و سال و دوره رشدی او را در نظر بگیرید.
هنگامی که از کودک پیش دبستانی خود می خواهید که تختش را مرتب کند چگونگی انجام کار را به او نشان دهید. برای آموزش تکالیف جدید به او، وقت بگذارید، و تا زمانی که بر روی تکلیف مسلط شود در کنارش باشید. گاهی اوقات لجبازی تنها ناشی از ناتوانی در انجام یک تکلیف و یا سردرگمی است.
و در آخر، به دنیای منحصر به فردی که کودک ۵ ساله شما در آن زندگی می کند احترام بگذارید. به جای اینکه انتظار داشته باشید در میانه بازی به حرف شما گوش کنند و میز را آماده شام کنند چند دقیقه به او فرصت دهید و سپس از او بخواهید که برای مرتب کردن میز بیاید.
احتمالاً از اینکه بازی شاد خود را رها کند و برای مرتب کردن چنگال های میز بیاید خوشحال نخواهد شد اما دوست دارد که همه چیزها را در یک زمان انجام دهد. به هر حال هر چقدر صبورتر باشید کودک شما بیشتر خواهد فهمید که لج بازی راهی نیست که بتواند از طریق آن به هرچه می خواهد برسد.
کاربر برتر مـاه
