در نبود تو برگ زردی شده ام
میان برگهای سبز
تاب طعنه تابستان را ندارم
کاش کاری کنی باز پاییز بیایید
امیدی بر جماعت نیست میخواهم رها باشم
اگر بی انتها هم نیستم بی ابتدا باشم
کاربر برتر مـاه
در نبود تو برگ زردی شده ام
میان برگهای سبز
تاب طعنه تابستان را ندارم
کاش کاری کنی باز پاییز بیایید
امیدی بر جماعت نیست میخواهم رها باشم
اگر بی انتها هم نیستم بی ابتدا باشم
با تو خورشید ترین ماه جهانم ! نفسم.
شعر را با تو شناختم
باوری دوباره از عشق را نیز...
اکنون در ذهنم
فقط صدای خنده های توست
و این دلخوشی
که باز هم میخندی و من
خنده هایت را می بوسم...
به آغوش می گیرمت
چنان درختی که شاخسارش پر از شکوفه میشود به وقت بهار.
تو را مالِ خود می دانم.
مالِ مالِ خودم!
هر گاه عکس هایت را به تماشا می نشینم؛
دختر زیبای هزاران قرن...
در حال حاضر 1 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 1 مهمان ها)
کاربرانی که این تاپیک را مشاهده کرده اند: 0
مجوز های ارسال و ویرایش
