در درون دفتری از خاطراتم یادش بخیر ،
آن روزها که درون نیمکت فرسوده
ولی پر ز عشق جــــــــا می شـدیم
یادت هست ؟
پر از" تصـــــمیم کبری " می شدیم
کیـــفمان چفتی به رنگ زرد داشت
دوشمان از حلقه هایش درد داشت
گـــــــــــــــرمی دستان ما از آه بود
بــــرگ دفتــــــرها به رنگ کاه بود
هم کلاسی های درد و رنــــج و کار
بـچه های جــــامه های وصـــله دار
بــــــچه های دکــــــه خوراک سـرد
کودکان کوچــــــــــــه اما مـرد مــرد
کاش هــــــــــرگز زنگ تفریحی نبود
جمع بودن بـــود و تفـــــــریقی نبود
کاش می‌شد باز کوچک می شدیم
لااقل یک روز کــــودک می شدیم
کاربر برتر مـاه
