ما هم بلد بودیم مثل خیلی ها جای خالی تان را سریعاً پر کنیم...
و بزنیم بر طبلِ بی خیالی و انگار نه انگار که "علاقه ای" این وسط جان میدهد...
اما نخواستیم چون یک چیزهایی را خوب یاد گرفته ایم...
مثلِ حرمت همکلام شدن...
مثلِ وفادار ماندن به دست هایی که لمسشان کردیم و قول و قراری که گذاشته بودیم...
اگر هم سکوت میکنیم و تماشاگریم ترس داریم...!
ترس از "شکستن" و
"پس زده شدن"
وگرنه هنوز هم همه چیز مثلِ سابق است...
هنوز هم همان اوضاعِ "از تو به یک اشاره از ما به سر دویدن"
برقرار است...
باور نداری امتحان کن...
کاربر برتر مـاه
