ترسم این است نیایی و دلم پیر شود
آن قدر شعر بگوید که زمین گیر شود

ترسم این است به دوری تو عادت بکنم
اسم این فاصله ها قسمت و تقدیر شود

وای اگر بغض فقط دار و ندارم بشود
وای اگر بعد تو این دار گلوگیر شود

نکند خواب پریشان تو را کس شنود
نکند عاقبت آن خواب تو تعبیر شود