هرچه كردم نشوم ازتو جدا، بدتر شد

[mohamad.uk]

هرچه كردم نشوم ازتو جدا، بدتر شد

از دل مـا نرود مهر و وفــا ، بدتر شد ...
مثـلا خواســتم اين بــار موقـر باشــم
و به جاي تو، بگويم كه شما ، بدتر شد

آسـمان وقـت قـرار من و تــو ابري بود

تـازه با رفتـن تـو وضـع هـوا بد تر شــد.
اين متانت به دل سنگ تو تاثير نكرد
بلكه برعكس ، فقط رابطـه ها بد تر شـد
چاره دارو و دوا نيست،كه حال بد من
بي تو با خوردن دارو و دوا بد تر شد
روي فرش دل من جوهري از عشق تو ريخت
آمدم پاك كنم عشـق تـو را بدتـر شـد

[mohamad.uk]

چه غریب ماندی ای دل ، نه غمی ، نه غمگساری

نه به انتظار ياري ، نه ز يار انتظاري

دل من ! چه حيف بودي كه چنين ز كار ماندي

چه هنر به كار بندم كه نماند وقت كاري

سحرم كشيده خنجر كه : چرا شبت نكشته ست

تو بكش كه تا نيفتد دگرم به شب گذاري

به سرشك همچو باران ز برت چه بر خورم من؟

كه چو سنگ تيره ماندي همه عمر بر مزاري

نه چنان شكست پشتم كه دوباره سر بر آرم

منم آن درخت پيري كه نداشت برگ و باري

سر بي پناه پيري به كنار گير و بگذر

كه به غير مرگ ديگر نگشايدت كناري

به غروب اين بيابان بنشين غريب و تنها

بنگر وفاي ياران كه رها كنند ياري