دو چشم نرگست ، بتخانه دارد
هزاران شاعر دیوانه دارد
نمیدانم نگارم .... کفر گفتم؟
خدا در چشم تو میخانه دارد
پریشان کن طناب زلف هایت
دلم امشب خیال شانه دارد
نه تنها عارف چشم تو حافظ
که سعدی هم دلی دیوانه دارد
زبان تو به مولانا شبیه است
که او هم بر لبانت خانه دارد
به نام چشمهایت تازه کردیم
دلی را که بتی مستانه دارد
به روی سینه های یاس گونت
دل شهری سر پروانه دارد
همآغوش تو امشب شاعری که
غزلهایش غمی جانانه دارد..
با تو خورشید ترین ماه جهانم ! نفسم.
رفت و بعد از رفتنش آن شب چه بارانی گرفت
بوته ی یاس کنار نرده ها جانی گرفت
خواستم باران که بند آمد بدنبالش روم
باد و باران بس نبود انگار، طوفانی گرفت
لحظه ای با شمعدانی ها مدارا کرد و رفت
از من بی دین و ایمان، دین و ایمانی گرفت
رفتنش درد بزرگی بود و پشتم را شکست
از دو چشم عاشقم اشک فراوانی گرفت
خسته و تنها رهایم کرد با رنج و عذاب
جان من را جان جانانم به آسانی گرفت
عاقبت هرگز نفهمیدم گناه من چه بود
از من نفرین شده امّا چه تاوانی گرفت...
با تو خورشید ترین ماه جهانم ! نفسم.
به عشق شک کردم از زمانی که ...
عاشقانه عشق ورزیدم و ظالمانه ظلم دیدم ...
به عشق شک کردم وقتی که ...
به وسعت صداقتم دروغ شنیدم ...
به عشق شک کردم وقتی که...
خاکی شدم اما آنها که خاک پایم بودند برایم مغرور شدند...
عشق مـمــــــنوع !
تا زمانی ک هوس را عشق میگویند ...
عــــــــشـــــــق مـــمـــــــــنوع
با تو خورشید ترین ماه جهانم ! نفسم.
تنهایی این نیست که هیچکس اطرافت نباشه!
این نیست که با کسی دوست نباشی!
این نیست که آدمی گوشه گیر و منزوی باشی!
این نیست که کسی باهات حرف نزنه!
این نیست که هیچوقت نتونی خوشحال باشی!
این نیست که کسی دوستت نداشته باشه! تنهایی، یه حس درونیه!
تنهایی یعنی "هیچکس نمیفهمه حالت بده ...
با تو خورشید ترین ماه جهانم ! نفسم.
چو شب به راه تو ماندم که ماه من باشی
چراغ خلوت این عاشق کهن باشی
به سان سبزه پریشان سرگذشت شبم
نیامدی تو که مهتاب این چمن باشی
تو یار خواجه نگشتی به صد هنر هیهات
که بر مراد دل بی قرار من باشی
تو را به آینه داران چه التفات بود
چنین که شیفته حسن خویشتن باشی
دلم ز نازکی خود شکست در غم عشق
و گرنه از تو نیاید که دلشکن باشی
وصال آن لب شیرین به خسروان دادند
تو را نصیب همین بس که کوهکن باشی
زچاه غصه رهایی نباشدت هرچند
به حسن یوسف و تدبیر تهمتن باشی
خموش سایه که فریاد بلبل از خامی است
چو شمع سوخته آن به که بی سخن باشی
با تو خورشید ترین ماه جهانم ! نفسم.
خدایا دلم را کسانى میشکنند
که هرگز راضى به شکستن دلشان نبودم
از آدمهایت نمیگذرم
از دل سنگشان
از جنبه نداشتنشان
ازهمه خوبی هایی كه دلشان رازد
خدایا
از خودم هم نمیگذرم
حق من این همه مهربان بودن و احساس داشتن نبود
حق من این همه تنهایى نبود
خدایا من به آدمهایت بد نکردم اما بد کردن آنها رو به تو واگذار میکنم...
با تو خورشید ترین ماه جهانم ! نفسم.
وقتی از پنجره دلت
به آسمون آبی خوبیهایت می نگرم
احساسی در درونم می گوید
کاش وسعت آبی لحظه هایت
مال من بود
با تو خورشید ترین ماه جهانم ! نفسم.
تــــوی این دنیـــا هر کسی داره یه چیزی میکشه.
یکی "درد" می کشه ؛
یکی "زجر" می کشه؛
یکی" نقاشی" می کشه ؛
یکی" سیگار "می کشه؛
یکی "داد" می کشه؛
یکی" سوت "می کشه ؛
یکی" ناز" می کشه ؛
یکی" تریاک" می کشه ؛
خلاصه میون اینهمه کشیدنـــــــــــی
مــ ـ ـ ــن
فقط می خوام
ღ♥ღ نفس ღ♥ღ
بکشم...
با تو خورشید ترین ماه جهانم ! نفسم.
دلم گرفته ای خدا دنیا برام یه زندونه
ببین تو این دنیای تو کسی با من نمی مونه
می خوام بگم خسته شدم از این همه غریبه ها
چرا نمی شه من بیام پیشه تو ای خدا خدا
به من می گفت دوستم داره اما حالا می گه برو
دیگه حالا تنها شدم دلم گرفته ای خدا
کاشکی می شد بهت بگم که من چقدر دوستش دارم
اما نمی دونم چرا اون دیگه دوستم نداره
می گه که من دوست دارم این کارا واسه خودته
نمی خوام این محبت که با یه دنیا غم باشه
دیشب تا صبح زار می زدم چرا که این طوری شده
حالا می خوام من بمیرم که شاید تورو ببینم
با تو خورشید ترین ماه جهانم ! نفسم.
نـــــــــــــــــــاگهان یک صبح زیبا آسمان گل کرده بود
خاک تا هفـــــــــــــــــت آسمان، بغض تغزل کرده بود
حتم دارم در شب میـــــــــــــــــــلادت ، ای غوغاترین!
حضرت حق نیز در کــــــــــــــــــــارش تأمل کرده بود
هر فرشته، تا بیـــــــــــــــــــــــ ـــایی، ای معمایی ترین!
بال های خـــــــــــــــــــویش را دست توسل کرده بود...
با تو خورشید ترین ماه جهانم ! نفسم.
در حال حاضر 1 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 1 مهمان ها)
کاربرانی که این تاپیک را مشاهده کرده اند: 0
مجوز های ارسال و ویرایش
