اینجا انتهای زمین است...
درست لحظه ی مرگ انسانیت...
جایی که دست های مادران بوی خون می دهد!!!
بوی "جنایت"
و آبهای راکدش طعم کودکانی را می گیرد که بی نفس خفه می شوند در
خفقان این نکبت آباد!
معصومیت ها دریده می شوند...
و "آدم "ها...
همین ما آدم ها...
چه ساده می گذریم از کنار درد هایمان
"این درد های مشترک"
اینجا انتهای زمین است...
درست همین جایی که ما ایستاده ایم!!!!
این جا زمین است ، رسم آدمهایش هم عجیب...
اینجا گم که می شوی،
به جای این که دنبالت بگردند...
تو را فراموش می کنند
اینجا زمین است
ساعتـــها به وقت انسانیت مانده است
دوچرخه دیده بودم ...
سه چرخه هم دیدم ...
چهار چرخه هم دیدم ...
اما هیچ وقت نمیدانستم که یک چرخه هم وجود دارد!!!
به چشمای معصومش دقت کردی؟
می ترسه همون یه چرخه رو هم ازش بگیرن.
گاهی وقت ها باید دردت بیاید تا بفهمی درد چیست
پسرک پولهای مچاله شده رو گذاشت جلوی فروشنده و گفت:
ببخشید یک کمربند برای روز پدر میخوام
فروشنده: چه جنسی باشه؟
پسرک: فرقی نمیکنه، فقط دردش کم باشه...
دختره بینوا عشق میفروشد !!
غافل از اینکه آدمهای شهر قلب ندارند ..
تمام چسب زخمهایت را هم که بخرم باز...
نه زخمهای من خوب میشود نه زخمهای تو...
الهی من فدای اشکهای تو بشم
قربون اون بعضت...
تف به ما انسانهای که فقط به ظاهر انسانیم...
خط فقر دقیقا همین جاست.
فاصله ای هم با ما ندارد. درست زیر پای ماست.
خط فقر، خطی فرضی است ما بین بتن یک پل
زیر آن خوابیدن و از آن عبور کردن
جمعی ناگهان از بالای آن میروند و
جمعی زیر آن از چشم ها پنهان می مانند
و شاید اصلا به حساب هم نیایند
ببخش که صدای گریه هایت را نمیشنویم ،
گوشمان از قیمت دلار و ماشین و ویلا پر شده...
در حال حاضر 1 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 1 مهمان ها)
کاربرانی که این تاپیک را مشاهده کرده اند: 0
مجوز های ارسال و ویرایش
