وقت دلتنگی دلم صحرای محشر می شود
این ندیدن ها برایم تلختر سر می شود
گفته بودی از نرفتن ها ولی این بارهم
سینه ام از درد دوری بس مکدر می شود
سهم من از باتو بودن باز هم فرهاد من
اشک چشمی در وداعی تلخ و آخر می شود
باز می پیچد صدای گریه ام در کوی دل
از جدایی ها که هربارم مقدر می شود
من که دادم دین و دنیا را به چشمانت چرا
این دلم جرمی نکرده سخت کیفر می شود
آن نوازش های شیرینت شبی با اشک و اه
در نهایت چون حکایت ثبت دفتر می شود
آرامش ظهرابی
با تو خورشید ترین ماه جهانم ! نفسم.
دردانه تویی ؛ وهم تویی ، قصه تویی تو
بوسم غزل و وصف تنِ چشم نوازت
من درد سرت ؛ دور و برت ؛ منتظر تو
یا پشت درت ؛ پر ز غمت ؛ در پی رازت
با تو خورشید ترین ماه جهانم ! نفسم.
بعضی احساس ها کلمه نمی خواهد ...
صدا می خواهد
لحن می خواهد
مثل "دوست داشتن"…
بعضی حرف ها را
نباید نوشت
نباید تایپ کرد
مثل "دوستت دارم "…
دوست داشتن را باید کنار گوشش
زمزمه کرد
و دوستت دارم را با بوسه نشانش داد
چرا نسلی شدیم
که لب هایمان را از یاد برده ایم
و فقط به دست ها تکیه کرده ایم …!
با تو خورشید ترین ماه جهانم ! نفسم.
در حال حاضر 1 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 1 مهمان ها)
کاربرانی که این تاپیک را مشاهده کرده اند: 0
مجوز های ارسال و ویرایش
