شاعر شدم که شعر بگویم برای تو
تا واژه واژه جان بدهم زیر پای تو
تو شاه بیت هر غزل عاشقانه ای
اصلا تو پادشاه غزل..من گدای تو
درمان و درد خستگیم چشمهای توست
پلکی بزن.. دوباره شوم مبتلای تو
دریای مهربانی تو ساحلی نداشت
من قایق شکسته ى بی ناخدای تو
اعجاز کرده ای به قلم..ای پیمبرم
این راه باز شد به دلم با عصای تو
پرواز میکنم به هوایت.. به شوق تو
معراج هر شبانه ى من تا خدای تو..
راستی
اجازه هست
تو را نفس بگشم
کمی آغشته کنم
جانم را به دم نوش
لبانت
برقص اند مستی من
دور حصار تو
بگوییم ای جانم
اجازه هست !!
نفس بکشم_ییم
لباس شب تولدت...!
یک شمع تو روشن کن، پروانه شدن با من
مِی از من و ساقی تو، پیمانه شدن با من
یک بوسه ز تو کافیست، آغوش نمیخواهم
یک جرعه فقط ساقی، میخانه شدن با من
تو تلخی این مِی را یک کاسه تحمل کن
شیرین چو لبهایت، دردانه شدن با من
باز حلقه مویت را، در باد رها کردی؟
از بند رهایم کن، شاهانه شدن با من
تا عطر تنت اینجاست نبضم به تو وابسته ست
با بوی نفسهایت، جانانه شدن با من
چون نورِ حضورت هست این باغچه با من گفت :
یک غنچه ز تو کافیست، گلخانه شدن با من
صد دانه ی این تسبیح، یک جمله به من میگفت:
یک بار تو عاشق شو، یکدانه شدن با من
همیشه اولین و آخرین کلام شعرهایم تو بوده ای
همیشه برایم به معنای واقعی یک عشق بوده ای
گرچه گهگاهی از تو بی وفایی دیده ام اما همیشه برایم باوفا بوده ای
گرچه دلم را میشکنی و اشکم را در می آوری اما تو همیشه برایم یک دنیا بوده ای
در حال حاضر 1 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 1 مهمان ها)
کاربرانی که این تاپیک را مشاهده کرده اند: 0
مجوز های ارسال و ویرایش
