به او بگویید دوستش دارم...
بگویید تا همیشه کنجِ صندوقچه ی کوچک قلبم،
این دوست داشتن را نگه خواهم داشت...
بگویید دنیا که چیزی نیست، قیامت هم که شود باز هم به پای این نبودن های طولانی اش نشسته ام
و عشق را در وصفش غزل غزل می سُرایم...
به او بگویید عذاب دوست داشتنش را کوچه به کوچه،
شهر به شهر و منزل به منزل برای همیشه به دوش خواهم کشید...
به او بگویید...
تا دنیا دنیاست
"او"
دوست داشتنی ترین
بی احساسِ
دنیای
"من"
است...