خسته ام از این همه دوری
لب دريا، شب از هنگامه لبريز، خروش موج ها: پرهيز ... پرهيز ... ،در آن توفان كه صد فرياد گم شد؛ چه بر می آيد از وای شباويز ؟!
![]()
خسته ام از این همه دوری
لب دريا، شب از هنگامه لبريز، خروش موج ها: پرهيز ... پرهيز ... ،در آن توفان كه صد فرياد گم شد؛ چه بر می آيد از وای شباويز ؟!
![]()
با تو خورشید ترین ماه جهانم ! نفسم.