هرگز با چشم‌های من، خودت را تماشا نکرده‌ای
تا بدانی چقدر زیبایی..
هرگز با گوش‌های من خودت را نشنیده‌ای
تا بدانی چه آرامشی توی صدایت ریخته!
هرگز با پاهای من با شوق به سمتِ خودت قدم برنداشته‌ای و هرگز با دست‌های من دست خودت را نگرفته‌ای!
تو هرگز با قلبِ من خودت را دوست نداشته‌ای و نمیدانی چگونه میشود عاشقت شد
تــو نمیدانی..
تــو هیچ چیز نمیدانی
دلم شکسته و اوضاع درهمی دارد
و سالهاست برای خودش غمی دارد
تو در کنار خودت نیستی نمی دانی
که در کنار تو بودن چه عالمی دارد
نه وصل دیده ام این روزها نه هجرانت
بدا به عشق که دنیای مبهمی دارد
بهشت می طلبم از کسی که جانکاه است
کسی که در دل سردش جهنمی دارد
گذر کن از من و بار دگر به چشمانم
بگو ببار اگر باز هم "نمی" دارد
دلم خوش است در این کار وزار هر "بیتی "
برای خویش "مقام معظمی" دارد
برام مرگ رقم می زنی به لبخندت
که خنده ی تو چه حق مسلمی دارد
ڪاش میدانستی هوایت ڪه
به سرم میزند ؛ دیگر
در هیچ هوایی نمیتوانم
نفس بڪشم ؛ عجب
نفسگیر است هوای بـے"تو
گفته بودی
که چرا محو تماشای منی؟!
و آنچنان مات،
که یکدم مژه برهم نزنی؟!
مژه بر هم نزنم
تا که ز دستم نرود،
ناز چشم تو به قدر مژه بر هم زدنی ...!
بخدا بی تو حال من خوب نیست... بخدا خوب نیستتتتتتتتتتتتت....
حرف زدن یادم رفته...
خندیدن یادم رفته...
تو نمیدانی نه...
تو هیچی نمیدانی...
از حال و روزم بیخبری...
تو هیچی نمیدانییییییییییییییییییی ییییییییییییی...
با آن صدای ناز برایم غزل بخوان
تا وقت مرگ حوصله دارم برای تو
تو شعر ممنوعه ای... نمی شود تورا خواند و تورا نوشت...
نمی شود بلند صدایت کرد...
بین خودمان باشد فقط می شود یواشکی به تو فکر کرد
در حال حاضر 1 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 1 مهمان ها)
کاربرانی که این تاپیک را مشاهده کرده اند: 0
مجوز های ارسال و ویرایش
