در گلوی من ابر کوچکی ست
می شود مرا بغل کنی؟
قول می دهمگریه... کم کند
کاربر برتر مـاه
در گلوی من ابر کوچکی ست
می شود مرا بغل کنی؟
قول می دهمگریه... کم کند
با تو خورشید ترین ماه جهانم ! نفسم.
قاصدک هاى پریشان را که با خود، باد برد با خودم گفتم مرا هم می‌توان از یاد بردای که می‌پرسی چرا نامی ز ما باقی نماند سیل وقتی خانه‌ای را برد، از بنیاد برد
با تو خورشید ترین ماه جهانم ! نفسم.
آدمیان به لبخندی که برلب مینشانند
وبه احساس خوبی که برجامینهند
وبه دردی که ازیکدیگرمیکاهند،
می ارزند.
ومابودنشان رامیخواهیم چون
وجودشان زمین رازیباترمی‌کند
با تو خورشید ترین ماه جهانم ! نفسم.
پیش مردم گله از یار؟!؟
همینم مانده!
با تو خورشید ترین ماه جهانم ! نفسم.
گفته بودی درد دل کن
گاه با هم صحبتی...!
چشم‌هایش
جای خوبی‌ست
برای غرق شدن ...!
با تو خورشید ترین ماه جهانم ! نفسم.
امروز آسمان پوشیده ام
با تکه ابرهای سپید و پنبه ای...
حال و هوایم
حال و هوای عید ست
پرستوی من !
بهار شده ام
برنمی گردی...؟!
با تو خورشید ترین ماه جهانم ! نفسم.
چنان دل کندم از دنیا
که شکلم شکل تنهایی ست
ببین مرگ من را در خویش
که مرگ من تماشایی ست
مرا در اوج می خواهی
تماشا کن تماشا کن
با تو خورشید ترین ماه جهانم ! نفسم.
mohsen32 (03-16-2018)
هر که از فراغ یار
قصیده ای می خواند
قصه و حال من ِ
بی سر و پا می داند
با تو خورشید ترین ماه جهانم ! نفسم.
در حال حاضر 1 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 1 مهمان ها)
کاربرانی که این تاپیک را مشاهده کرده اند: 0
مجوز های ارسال و ویرایش
