حرف را میشود از حنجره بلیعد و نگفت
وای اگر چشم بخواند غم نا پیدا را


آسمان قلبم
بارانی است

بهانه می خواهد
که ببارد ...
به وسعت تمام نبودنت...!
چشمانم
تو را منتظرند ؛
جانا نیامدی فدای
گیسوانت..
همین که در حوالیت نفس میکشم
کافیست..