بیا! عزیزم ! تا ابد مرا مقهور بدار. برای این که انتقام زن را از جنسمرد کشیده باشی ، قلب مرا محبوس کن.
اگر بتوانم این ستاره ی قشنگ را به چنگ بیاورم ! سلسله ی پر برف البرزرا به میل و سماجت خود از جا حرکت بدهم ! اگر بتوانم جریان باد را ازوسط ابرها ممانعت کنم . آن وقت می توانم به قلبم تسلط داشته ، اینسرنوشت را که طبیعت برایم تعیین کرده است تغیر بدهم
ولی قدرت انسان ، به عکس خیالاتش محدود است
من همیشه از مقابل گل ها مثل نسیم های مشوش عبور کرده ام .قدرت نداشته ام آن ها را بلرزانم .
در دل شب ها مثل مهتاب بر آن هاتابیده ام . نخواسته ام وجاهت آسمانی آن ها پنهان بماند
کدام یک از این گل ها میتوانند در دامن خودشان یک پرنده ی غریب را پناهبدهند . من آشیانه ام را ، قلبم را ، روی دستش می گذارم
کی می تواند ابرهای تیره را بشکافد ، ظلمت ها را بر طرف کند وناجورترین قلب ها را نجات بدهد ؟
"عالیه"، تو ! تو می توانی
می دانی کدام ابرها ، کدام ظلمتها ؟ شب های درازی بوده اند که شاعربرای گل موهمی که هنوز آن را نمی شناخت خیال بافی می کرده است . ابرهاموانعی بوده اند که مطلوبش را از نظرش دور می کرده اند
آن گل تو بودی . تو هستی . تو خواهی بود
چه قدر محبوبیت و مناعت تو را دوست می دارم .
گل محجوب قشنگ من
کاربر برتر مـاه
