با خیالی عاشقو نه زندگی از غم می گیره
می پره از روی ابرا تا ستاره پر می گیره
امااونی که دوسش داشت یه روزی می ذاره میره
آسمون دلش می سوزه ابرا رو گریه می گیره
منم اون ابر گرفته می خو نم با دل پرخون
توی تنهایی و غربت از غمم می باره بارون
بارون امشب منو فهمید با غم من آشنا شد
قطره قطره واژه واژه با دل من همصدا شد
بارون امشب منو فهمید با غم من آشنا شد
قطره قطره واژه واژه با دل من همصدا شد
صلواتی نثار مادران خفته درخاک
ای به داد من رسيده
تو روزای خود شکستن
ای چراغ مهربونی،تو شبای وحشت من
ای تبلور حقيقت
توی لحظه های ترديد
تو شب را از من گرفتی
تو من را دادی به خورشيد
اگه باشی يا نباشی
برای من تکيه گاهی
برای من که غريبم ، تو رفيقی جون پناهی
ياور هميشه مومن
تو برو سفر سلامت
غم من نخور که دوری،برای من شده عادت
ناجی عاطفه من ،شعرم از تو جون گرفته
رگ خشک بودن من از تن تو خون گرفته
اگه مديون تو باشم
اگه از تو باشه جونم
قدر اون لحظه نداره که منو دادی نشونم
اگه مديون تو باشم
اگه از تو باشه جونم
قدر اون لحظه نداره که منو دادی نشونم
وقتی شب ،شب سفر بود
توي کوچه هاي وحشت
وقتی هر سايه کسی بود ،واسه بردنم به ظلمت
وقتی هر ثانيه شب،تپش هراس من بود
وقتی زخم خنجر دوست
بهترين لباس من بود
تو با دست مهربونی
به تنم مرحم کشيدی
برام از روشنی گفتی
حلقه شب را دريدی
ياور هميشه مومن
تو برو سفر سلامت
غم من نخور که دوری
برای من شده عادت
ای طلوع اولين دوست
ای رفيق آخر من
به سلامت سفر تو
ای يگانه ياور من
مقصدت هر جا که باشه
هر جاي دنيا که باشی
اونور مرز شقايق، پشت لحظه ها که باشی
خاطرت باشه که قلبت
سپر بلای من بود
تنها دست تو رفيق، دست بی ريايه من بود
ياور هميشه مومن
تو برو سفر سلامت
غم من نخور که دوری ٬برای من شده عادت
سلام خوبی چقدر این روزها این شعر یاد اور خاطرات میشه و چقدر زیبا در این هیاهوی بی در وپیکر دلمان برای ان دوران تنگ میشود سپاس و در پناه حق
قلم بارونی واقعا قلمت مثل باران میمونه باز هم سپاس
در حال حاضر 1 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 1 مهمان ها)
کاربرانی که این تاپیک را مشاهده کرده اند: 0
مجوز های ارسال و ویرایش
