شهسوارا، عیب فتراک است صید چون منیگاه بستن عذرخواهی کن ز من فتراک راچون دلم زو چاک شد، ای پندگو، راضی نیماز رگ جان خود اردوزی در این دل چاک راچشمه عمرست و خلقی در پیش، حیفی قویستآشنایی با چنان دریا، چنین خاشاک راناله جانسوز خسرو کو به دلها شعله زدرحمتی ناموخت آن سنگین دل ناباک را
صبح چون خورشید رخشان رخ نمود از کوهسارماه من از در درآمد با رخی خورشیدواربربجای شانه در زلفش همه پیچ و شکنبربجای سرمه در چشمش همه خواب و خمار
صفايى بود ديشب با خيالت خلوت ما راولى من باز پنهانى تو را هم آرزو كردم
صاف اگر باشد هوای بی غبار دوستیحال دل را می توان دریافت از سیمای هم
صد وعده ی امید به دل داده ام دروغ...چون من مباد هیچ کسی شرمسار خویش
صبح محشرهرکسی دنبال یاری میدودیارماباشداگر،شاه خراسان بهتر استحرف ماآن است که آهوی نیشابور گفتگاه مدیونت شدن،ازدادن جان بهتر است
آن گل که چو من هزار دارد بلبلدانی به سرش چیست پریشان کاکلروئیده میان سبزه‌زاری ریحانیا سرزده در بنفشه زاری سنبل
آیینهٔ نورست رخ یار امشبای مه، بنشین در پس دیوار امشبای مهر بپوش روی خود را در ابرای صبح، دم خویش نگه دار امشب
آن که آسان می‌سپارد جان به دیدارت منمآن که مشکل می‌پسندد کار آسانم توییآن که می‌گرید به یاد لعل خندانت منمآن که می‌خندد به کار چشم گریانم تویی
آنچـه اوریخت بهپیمانه مانوشیـدیماگرازخمـربهشت استوگـر بادهمست....
در حال حاضر 1 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 1 مهمان ها)
کاربرانی که این تاپیک را مشاهده کرده اند: 0
مجوز های ارسال و ویرایش
