یاد من باشد فردا دم صبح
جور دیگر باشم

بد نگویم بههوا،آب ،زمین

مهربان باشم،با مردم شهر

و فراموش کنم،هر چه گذشت

خانه دل،بتکانم ازغم

و به دستمالی از جنس گذشت ،

بزدایم دیگر،تار کدورت، از دل

مشترا باز کنم، تا که دستی گردد

و به لبخندی خوش

دست در دست زمانبگذارم