دلم را بر میدارم
سر قراری می آیم که،
با هم نداشتیم....
شاید آمدنت اتفاق افتاد !
عشق را دست کم نگیر ....
کاربر برتر مـاه
دلم را بر میدارم
سر قراری می آیم که،
با هم نداشتیم....
شاید آمدنت اتفاق افتاد !
عشق را دست کم نگیر ....
امروز را در خانه ای می مانم و در به روی کسی نمی گشایم،اما بی در و پیکر است خانه ذهنم!
می آیند و میروند ،
دوستانـ ناموافق...
آشنایان ناسازگار...
عصرهای کوتاهش،
دست من است
و شب های بلندش،
دامن تو …
پاییز
چه شباهتی به ما دارد …!!
همیشه که پاییز
فصل عاشق شدن
قدم زدن
و شعر خواندن نیست ...
گاهی هم
فصلی ست که می شود
روی بعضی از خاطره ها
مثل برگ های ریخته شده درخت
پا گذاشت و رفت
آمدی رد شدی
تا برگردی
درختهای انار پرتقال دادند
و سایه ها سر جایشان ماندند
حتی پس از ݟروب.
چه کار به کار جهان داشتی؟
دیوانگی من بس نبود؟
شب آفتابی ِ
بی سایه شدن
گم شدن با درد
هم سایه شدن
از سکوت نعره ی مستانه زدن
هست از
مستی میخانه شدن
چه صبری
دارد این یزدان
که در جان همه پنهان
تماشا می کند مارا
و ما در غفلتیم از آن
چه صبری دارد
این یزدان.....
من از
عصیان لو رفته ی
یک بغض و یک درد
من از
ابری باران خورده ی
گریه ی مرد
من از آبی عشق
من از سرخی درد
من از لیزترین سمت گناه
من از سجده ی پررنگ دعا
من از تلخ ترین
نیش بلا
می آیم
جام دريا از شراب بوسه خورشيد لبريز است
جنگل شب تا سحر تن شسته در باران
خيال انگيز !
ما ، به قدر جام چشمان خود ، از افسون اين خمخانه سر مستيم
در من اين احساس :
مهر مي ورزيم
پس هستيم !
کسي باور نخواهد کرد
اما من به چشم خويش مي بينم
که مردي پيش چشم خلق بي فرياد مي ميرد
نه بيمار است
نه بردار است
نه درقلبش فروتابيده شمشيري
نه تا پر در ميان سينه اش تيري
کسي را نيست بر اين مرگ بي فرياد تدبيري
لبش خندان و دستش گرم
نگاهش شاد
تو پنداري که دارد خاطري از هر چه غم آزاد
اما من به چشم خويش مي بينم
به آن تندي که آتش مي دواند شعله در نيزار
به آن تلخي که مي سوزد تن ايينه در زنگار
در حال حاضر 1 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 1 مهمان ها)
کاربرانی که این تاپیک را مشاهده کرده اند: 0
مجوز های ارسال و ویرایش
