تو بوی انسان می دهی

[zolal]

ای همیشه جاودانه در میان لحظه هایم
غصه معنایی نداره تا تو میخندی برایمپیش تو از یاد بردم روزهای سختی ام را
عشق مدیون تو هستم لحظه ی خوشبختی ام را

[zolal]

زلف آشفته و خوی کرده و خندان لب و مست
پیرهن چاک و غزل خوان و صراحی در دست

[zolal]

نرگسش عربده جوی و لبش افسوس کنان
نیم شب دوش به بالین من آمد بنشست

[zolal]

سر فرا گوش من آورد به آواز حزین
گفت ای عاشق دیرینه من خوابت هست

[zolal]

​

عاشقی را که چنین باده شبگیر دهند
کافر عشق بود گر نشود باده پرست

[zolal]

​

برو ای زاهد و بر دردکشان خرده مگیر
که ندادند جز این تحفه به ما روز الست

[zolal]

آن چه او ریخت به پیمانه ما نوشیدیم
اگر از خمر بهشت است وگر باده مست

[zolal]

خنده جام می و زلف گره گیر نگار
ای بسا توبه که چون توبه حافظ بشکست******

[zolal]

لبخند زدی بهار بی تاب شکفت

یک پنجره روبروی مهتاب شکفت

[zolal]

آن لحظه که چشمه از نگاهت جوشید
احساس فرو خفته مرداب شکفت