عاشقانه های دنباله دار

[M!NA]

بیا و مرا به روشنایی یک شب شیشه ای پیدا کن .


در آن هنگام که دستانم


امید زیستن را با تمام وجودش می فشارد.


و چشمانت


که از آغازِ این خواستن با من تلاقی می کند .


من از رنج های بی واهمه می ترسم


از اُمیدهای واهی


از نگرشِ بین این دو


که کدام یک را باید انتخاب کنم؟


بیا و مرا دعوت کن


به روشنایی چشم هایت .


جایی میان بودن و ماندن


جایی که تو را پیدا کنم


و به لحظه ای که دوباره از تو آغاز شوم.





"محدثه بلوکی"





از کتاب: آزادی، چون رقصی در باد... / 1397

[M!NA]

قول دادم شب‌ها بهت زنگ نزنم
و وقتی مریض شدی بهت فکر نکنم و


نگرانت نباشم
و بهت گل ندهم
و دستانت را نبوسم
اما شب‌ بهت زنگ زدم
و برایت گل فرستادم
و میان چشمانت را بوسیدم تا سیر شدم
قول دادم که...
قول دادم...
قول...
و هنگامی که خنگی‌ام را فهمیدم، خندیدم.


"نزار قبانی"
مترجم: ؟

[M!NA]

حالم خوب است
هنوز خواب می‌بینم
ابری می‌آید
و مرا تا سرآغازِ روییدن ...


بدرقه می‌کند.





"سید علی صالحی"

[M!NA]

0 نظر | توسط: نیما
یکشنبه 20 آبان‌ماه سال 1397 ساعت 08:13 ق.ظ
قول دادم 3 - نزار قبانی
بهت قول دادم


که وقتی موهایت از مقابلم می‌گذرند بی‌تفاوت باشم
اما آن‌گاه که همچون موج شب سر راهم قرار گرفتند


فریاد زدم
قول دادم وقتی که اشتیاق درونم را در هم فشرد،


چشمانت را نادیده بگیرم
اما وقتی دیدمشان که اطرافم را ستاره باران کردند
آه کشیدم
قول دادم که دیگر برایت نامه نفرستم
اما -علی رغم تصمیم- نوشتم
قول دادم در هیچ جایی که تو باشی من نباشم
اما وقتی با خبر شدم که شام دعوتی من هم آمدم
قول دادم که دیگر دوستت نداشته باشم
اما کی کجا و چگونه قول دادم؟ نمی‌دانم
من از شدت صداقت دروغ گفتم
و خدا را شکر که دروغ گفتم.




"نزار قبانی"

[M!NA]

من امروز


در انتظارت


غم انگیزترین و کوتاه ترین


شعر دلتنگی را گفتم:


"مُردم ز غمت، نیامدی تو"





"پروانه حسینی"

[M!NA]

بهارنارنج
...


باورش کمی سخت است، می دانم


اما بارها به ماه گفته ام طوری بتابد


که بغض راه گلوی پنجره ای را نبندد


مخصوصا اگر باد


با خاطره ی بلند پیراهن زنی وزیده باشد





بارها گفته ام این شهر بهار ندارد


باغ ندارد


بهار نارنج ندارد


و آدم اگر دلش بگیرد


دردش را به کدام پنجره بگوید


که دهانش پیش هر غریبه ای باز نشود؟





"لیلا کردبچه"





از کتاب: صدایم را از پرنده های مرده پس بگیر"


نشر فصل پنجم / چاپ اول: 1393

[M!NA]

مرده شوها چه می دانند
مرده شوها چه می دانند
لب های من چقدر قشنگ دوستت دارم را
با چهار هجای کشیده ادا می کردند
و انگشتانم هنگام نوشتن از تو
چگونه لای سطرها ریشه می دادند.


چه می دانند
گونه هایم چگونه عطر بوسه های تو را
در توحش گل های سرخ پنهان می کردند
و موهایم میان انگشتان تو
چگونه باد ها را به مسیر های تازه می بردند.


تو اما می دانی
بهتر از همه می دانی
موهای من چقدر مشکی تر و بلند تر بودند
وقتی انگشتانت را
لای موهای کسی از یاد ببری
و "یادش بخیر"
سهم کوچکم از شبانه هایت می شود.





"لیلا کردبچه"





از کتاب: صدایم را از پرنده های مرده پس بگیر /


نشر فصل پنجم / 1393

[M!NA]

می ترسم...
از شهرهای بزرگ
که در قصه های تو نبودند می ترسم


از خیابان هایی که پایم را


به راه های نرفته بسته اند


و عشق های کوچکی که دلم را


به پنجره های وامانده ی لعنتی





می ترسم


از روزهایی که با تنور تو روشن نمی شوند


و شب هایی که با هزار و یک روایت گوناگون


چشم های مرا نمی بندند





دلم هوای خانه ی کاگلی ات را کرده


با پستوی تنگ و تاری


که عطر آغوش پدربزرگ را در آن حبس کرده بودی


دلم هوای تو را کرده


که برایم چای بریزی


و دوباره بگویی چگونه صورت من شصت سال پیش


جوانی کُرد را عاشق تو کرد





برایم چای بریز ننه آقا


و اشک هایم را


با گوشه ی گلدار چارقدت پاک کن


خسته ام ،


خسته


و هیچ کس آنقدر زن نیست


که ساعت ها بشود برایش گریست





"لیلا کردبچه"





از کتاب: صدایم را از پرنده های مرده پس بگیر / ننه آقا

[M!NA]

هزار سال


هزار سالپیش از آنکه جاده را رفتن آموخته باشند
دلتنگِ تو بودم،
انگار
هزار سال منتظر بودم
بیایی پشت پنجرۀ اتوبوس
برایم دست تکان بدهی،
تا این شعر را برایت بنویسم.

"لیلا کردبچه"

[M!NA]

پرستو

تو شبیه پرستوها هستی
وقتی با کوچ بی‌هنگامی بهار را به خانه‌ام می‌آوری
وقتی با کوچ بی‌هنگامی بهار را از خانه‌ام می‌بری

بخوان
با هر زبانی که عاشقانه‌تر است
آهنگین‌تر است
و واج‌های صمیمی‌تری دارد
بخوان
حتی اگر شده اندازۀ پنجره‌ای
که بیش از حوصلۀ بهار بسته مانده‌ست
آنقدر بسته مانده‌ست
که اسمش را گذاشته‌اند دیوار.

"لیلا کردبچه"

از کتاب: صدایم را از پرنده های مرده پس بگیر / نشر فصل پنجم / 1393